Search the resting place of Polish airmen
The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..
How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.
Searching for burial sites by name:
|
|
Lista Krzystka | Updated: 2011-12-30 |
Official Number | P-0699
|
---|---|
Rank | polski: mjr pil./303 DM/
brytyjski: S/Ldr |
Date of birth | 1908-04-16
|
Date of death | 2001-07-18
|
Cemetery |
|
Grave | Kwatera: C 30 Rząd: K 3 - II Grób: 4
|
Photo of grave | |
Country | Polska
|
Period | The post war period |
Source
"Polskie Siły Powietrzne..." T.j. i Anna Krzystek
"Lotnicy Ziemi Garbowskiej" wyd. MON pod red. Wojtka Matusiaka
Zdjęcie: E.Wysocki
pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Kołaczkowski
Biogram: www.polishairforce.pl/kolaczkowski.html
Wojciech Kołaczkowski urodził się 16 kwietnia 1908 r. na Lubelszczyźnie. Do dziesiątego roku życia uczył się prywatnie w domu rodzinnym. Dalszą naukę kontynuował w Lublinie i Zakopanem. Gimnazjum ukończył w 1925 r. w Warszawie. Następnie studiował w Wyższej Szkole Gospodarstwa Rolnego w Cieszynie. Z lotnictwem cywilnym związał się w 1928 r. W tym właśnie roku zaczął latać w Aeroklubie Lubelskim. Wziął udział w Krajowych Zawodach Lotniczych. Od 1929 r. rozpoczął swoją przygodę z lotnictwem. wojskowym. Kształcił się na obserwatora w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył rok później. W 1931 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Naukę zakończył 15 sierpnia 1933 r. w stopniu podporucznika pilota. Po promocji trafił do eskadry obserwacyjnej a następnie do myśliwskiej w 1 Pułku Lotniczym. W 1934 r. ukończył wyższy kurs pilotażu myśliwskiego. Trzy lata później otrzymał przeniesienie do Dęblina. Został opiekunem XIII promocji SPL. Rok później otrzymał urlop. Do Dęblina wrócił z chwilą ogłoszenia mobilizacji pod koniec sierpnia 1939 r. W czasie kampanii wrześniowej nie walczył. 19 września przekroczył granicę z Rumunią. Przedostał się przez Jugosławię do Grecji, a dalej drogą morską do Francji. Od 4 marca 1940 r. był dowódcą grupy pilotów myśliwskich szkolących się w Afryce Północnej. Po kapitulacji Francji dotarł do Casablanki. Z tej statkiem popłynął do Gibraltaru i dalej do Wielkiej Brytanii. Na Wyspie Ostatniej Nadziei znalazł się już w dniu 20 lipca 1940 r. Po przeszkoleniu w 5 OTU został przydzielony do polskiego 303 Dywizjonu Myśliwskiego. Swojego pierwszego Niemca zestrzelił 17 czerwca 1941 r. Jego ofiarą padł myśliwski Me - 109. Drugiego wroga zniszczył kilkanaście dni potem, 2 lipca. Dzień po zwycięstwie objął dowodzenie eskadrą "A". 21 listopada 1941 r. przejął dowodzenie nad całym dywizjonem. 13 marca 1942 r. zestrzelił trzeciego Messerschmitta. 6 maja 1942 r. zdał dowodzenie "Kościuszkowcami" Walerianowi Żakowi. Tego dnia przeszedł na odpoczynek do pracy w Inspektoracie Polskich Sił Powietrznych. 25 września 1942 r. wrócił do latania bojowego. Objął dowództwo 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. W skład wchodziły tego wchodziły polskie dywizjony 303, 316 i 317. 26 stycznia 1943 r. został dowódcę 1 Skrzydła Myśliwskiego złożonego z dywizjonów 302, 306, 316 i 317. W czasie lotów nad Francję zwiększył konto swoich zestrzeleń o jednego FW - 190 i dwa uszkodzone FW - 190. 20 sierpnia 1943 r. przeszedł do pracy sztabu 11 Grupy Myśliwskiej jako zastępca oficera operacyjnego. Od 1 kwietnia 1944 r. w Wyższej Szkole Lotniczej wykładał taktykę lotnictwa myśliwskiego. Dokładnie siedem miesięcy później został attaché lotniczym w Lambadzie RP. Na tym stanowisku pozostał do zakończenia wojny. Odszedł z wojska w 1946 r. W cywilu zajął się działalnością poza lotniczą a związaną z motoryzacją. Do wolnej Polski nie wrócił. Pozostawił również Wielką Brytanie. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. To w nich w 1948 r. był przedstawicielem handlowym i kierowcą fabrycznym firm samochodowych. Udzielał się między innymi w Instytucie Józefa Piłsudskiego oraz Stowarzyszeniu Lotników Polskich. Zmarł 18 lipca 2001 r. Zgodnie z jego wolą prochy sprowadzono do Polski. 6 września 2001 r. złożono na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Opracowanie: Konrad Rydołowski
"Lotnicy Ziemi Garbowskiej" wyd. MON pod red. Wojtka Matusiaka
Zdjęcie: E.Wysocki
pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Kołaczkowski
Biogram: www.polishairforce.pl/kolaczkowski.html
Wojciech Kołaczkowski urodził się 16 kwietnia 1908 r. na Lubelszczyźnie. Do dziesiątego roku życia uczył się prywatnie w domu rodzinnym. Dalszą naukę kontynuował w Lublinie i Zakopanem. Gimnazjum ukończył w 1925 r. w Warszawie. Następnie studiował w Wyższej Szkole Gospodarstwa Rolnego w Cieszynie. Z lotnictwem cywilnym związał się w 1928 r. W tym właśnie roku zaczął latać w Aeroklubie Lubelskim. Wziął udział w Krajowych Zawodach Lotniczych. Od 1929 r. rozpoczął swoją przygodę z lotnictwem. wojskowym. Kształcił się na obserwatora w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył rok później. W 1931 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Naukę zakończył 15 sierpnia 1933 r. w stopniu podporucznika pilota. Po promocji trafił do eskadry obserwacyjnej a następnie do myśliwskiej w 1 Pułku Lotniczym. W 1934 r. ukończył wyższy kurs pilotażu myśliwskiego. Trzy lata później otrzymał przeniesienie do Dęblina. Został opiekunem XIII promocji SPL. Rok później otrzymał urlop. Do Dęblina wrócił z chwilą ogłoszenia mobilizacji pod koniec sierpnia 1939 r. W czasie kampanii wrześniowej nie walczył. 19 września przekroczył granicę z Rumunią. Przedostał się przez Jugosławię do Grecji, a dalej drogą morską do Francji. Od 4 marca 1940 r. był dowódcą grupy pilotów myśliwskich szkolących się w Afryce Północnej. Po kapitulacji Francji dotarł do Casablanki. Z tej statkiem popłynął do Gibraltaru i dalej do Wielkiej Brytanii. Na Wyspie Ostatniej Nadziei znalazł się już w dniu 20 lipca 1940 r. Po przeszkoleniu w 5 OTU został przydzielony do polskiego 303 Dywizjonu Myśliwskiego. Swojego pierwszego Niemca zestrzelił 17 czerwca 1941 r. Jego ofiarą padł myśliwski Me - 109. Drugiego wroga zniszczył kilkanaście dni potem, 2 lipca. Dzień po zwycięstwie objął dowodzenie eskadrą "A". 21 listopada 1941 r. przejął dowodzenie nad całym dywizjonem. 13 marca 1942 r. zestrzelił trzeciego Messerschmitta. 6 maja 1942 r. zdał dowodzenie "Kościuszkowcami" Walerianowi Żakowi. Tego dnia przeszedł na odpoczynek do pracy w Inspektoracie Polskich Sił Powietrznych. 25 września 1942 r. wrócił do latania bojowego. Objął dowództwo 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. W skład wchodziły tego wchodziły polskie dywizjony 303, 316 i 317. 26 stycznia 1943 r. został dowódcę 1 Skrzydła Myśliwskiego złożonego z dywizjonów 302, 306, 316 i 317. W czasie lotów nad Francję zwiększył konto swoich zestrzeleń o jednego FW - 190 i dwa uszkodzone FW - 190. 20 sierpnia 1943 r. przeszedł do pracy sztabu 11 Grupy Myśliwskiej jako zastępca oficera operacyjnego. Od 1 kwietnia 1944 r. w Wyższej Szkole Lotniczej wykładał taktykę lotnictwa myśliwskiego. Dokładnie siedem miesięcy później został attaché lotniczym w Lambadzie RP. Na tym stanowisku pozostał do zakończenia wojny. Odszedł z wojska w 1946 r. W cywilu zajął się działalnością poza lotniczą a związaną z motoryzacją. Do wolnej Polski nie wrócił. Pozostawił również Wielką Brytanie. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. To w nich w 1948 r. był przedstawicielem handlowym i kierowcą fabrycznym firm samochodowych. Udzielał się między innymi w Instytucie Józefa Piłsudskiego oraz Stowarzyszeniu Lotników Polskich. Zmarł 18 lipca 2001 r. Zgodnie z jego wolą prochy sprowadzono do Polski. 6 września 2001 r. złożono na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Opracowanie: Konrad Rydołowski