Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

Bolesław
Stachoń



Lista Krzystka Updated: 2012-08-04
Official Number
76608

Rank
polski: płk pil./301 DB/
brytyjski: G/C

Date of birth
1897-05-18

Date of death
1941-07-04

Cemetery
Grave
E.5.5.
Photo of grave

Country
Holandia

Period
World War II

Source
"Księga lotników polskich..." O. Cumft, H.K. Kujawa    
"Ku czci..." Zbiorowa    
"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
"Sławni Radomyślanie" Jan Ziobroń    
Zdjęcie: Kazimierz Michalczyk, Stowarzyszenie Solidarność Walcząca oddz. Warszawa, www.solidarni.waw.pl/     
pl.wikipedia.org/wiki/Bolesław_Feliks_Stachoń     
www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/boleslaw-feliks-stachon     
    
Bolesław Stachoń przyszedł na świat 18 maja 1897 r. w Woli Wadowskiej. (w majątku Kądzielna - J. Ziobroń "Sławni Radomyślanie" - [W. Grudniak]). Uczył się w Ropczycach i Dębnicy. Po zdaniu egzaminów maturalnych rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Ze studiów jako poddany cesarza Austrii zasilił szeregi jego armii. Po ukończeniu przeszkolenia i szkoły oficerskiej wyruszył na front. Walczył na Wołyniu i Włoszech. W listopadzie 1918 r. jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego. Na początku tego samego roku wziął udział w walkach z Ukraińcami pod Przemyślem i Lwowem. Brał udział w wojnie polsko - rosyjskiej 1920 r. Ranny w rękę po rekonwalescencji wrócił na front. Pod koniec listopada 1920 r. na własną prośbę odszedł z wojska. Zamierzał ukończyć studia na Wydziale Budowy Maszyn. Podobną drogą w odwrotnym kierunku odbył w sierpniu 1921 r. Do lotnictwa trafił pod koniec listopada 1921 r. Był to jego wybór. Odpowiednie przeszkolenie przeszedł w Niższej Szkole Pilotów w Bydgoszczy i w Grudziądzu Wyższej Szkole Pilotów. Od 14 listopada 1922 r. otrzymał przydział do pułku lotniczego stacjonującego w grodzie Kraka. Był w nim oficerem eskadry i jej dowódcą. Po wypadku i powrocie do zdrowia wrócił do niej na poprzednie stanowisko. Od 1 grudnia 1023 r. pracował w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej aby z niego sierpniu 1924 r. przejść do sekcji treningowej w Centralnych Zakładów Lotniczych. Rok później od maja do sierpnia przebywał we Francji. Był kontrolerem technicznym i pilotem oblatywaczem w Polskiej Wojskowej Misji Zakupów. Z chwilą powrotu do kraju został skierowany do pułku lotniczego stacjonującego w Lidzie. Był komendantem parku lotniczego tego pułku a następnie podobnego we Lwowie. Po raz drugi od maja 1927 r. z własnej prośby przeniesiony do cywila. Po czterech miesiącach wrócił do służby. W pierwszych dniach października 1927 r. meldował się w Bydgoszczy. Tu początkowo był szefem pilotażu a następnie komendantem Centralnej Szkoły Podoficerów Pilotów. Z miasta nad Brdą został przeniesiony rozkazem do Grudziądza na stanowiska komendanta Lotniczej Szkoły Bombardowania i Strzelania. Ukończył kurs Oficerów Sztabowych w Wyższej Szkole Wojennej aby po tym wrócić pod Wawel do znanego sobie pułku jako komendant kursu pilotażu myśliwskiego. Na siedem lat przed wybuchem II wojny światowej objął w Moskwie funkcję szefa misji lotniczej. Do kraju wrócił w 1936 r. Od maja do końca sierpnia 1939 r. dowodził pułkiem lotniczym stacjonującym w Toruniu. Razem z nim ruszył na front. Uczestniczył w jego mobilizacji i rozwiązaniu. Po rozwiązaniu tego objął dowodzenie lotnictwem i obroną przeciwlotniczą Armii "Poznań". Z chwila wejścia Armii Czerwonej w granicę Polski ewakuował się do Rumunii. Tu pomagał w przedostawaniu się lotników do Francji do której niedługo sam się musiał udać. Z tej w obliczu kapitulacji został wysłany na Wyspę Ostatniej Nadziei. W Wielkiej Brytanii powierzono mu stanowisko polskiego komendanta stacji zbornej w Eastchurch. Z racji na wiek nie otrzymał przydziału do jednostek bojowych jako pilot. We wrześniu 1940 r. został polskim dowódcą bazy RAF w Swindbery. 4 lipca 1941 r. na własną prośbę poleciał z jedną z załóg polskiego dywizjonu bombowego nad cel jakim był Hamburg. Bombowiec został zestrzelony nad Holandią. Prawie cała załoga z wyjątkiem pułkownika Stachonia uratowała się. Tylko on zginął śmiercią lotnika. Pochowany został na cmentarzu w Holandii.     
    
Opracowanie Konrad Rydołowski
Gallery
Fotka Fotka