"Polskie Siły Powietrzne..." T.j. i Anna Krzystek    
Zdjęcie grobu: W. Grudniak     
www.polacyzwyboru.pl/bohaterowie/biogramy/tadeusz-karol-mieczyslaw-szlenkier Biogram: www.polishairforce.pl/szlenkier.html     
    
Tadeusz Szlenkier urodził się 31 października 1917 r. w Szwajcarii. Dzieciństwo spędzał już w Polsce. Od 1925 r. mieszkał w Warszawie. Uczył się w Gimnazjum im. Stefana Batorego. Był harcerzem i instruktorem 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Po zdaniu egzaminów maturalnych w 1935 r. rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Nie ukończył ich. Jesienią 1938 r. został powołany do wojska. Przyjęto go do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie. Po wybuchu wojny już 4 września 1939 r. został ewakuowany do Sokala. Po zajęciu terenów przez Armię Czerwoną trafił do niewoli radzieckiej. Po wyjściu na wolność udał się do Lwowa. Następnie usiłował się przedostać na tereny zajęte przez wojska niemieckie. Poniechał tego pomysłu. Ruszył za bronią na Węgry. Przy próbie przekroczenia granicy został schwytany przez Rosjan. 21 października podjął próbę przekroczenia granicy rumuńsko - radzieckiej. Ponownie został schwytany. Trafił do aresztu. Pod koniec czerwca 1940 r. wyrokiem sądu został skazany na 5 lat pracy w łagrach. Pracował przy budowie linii kolejowej i na porębie. W czasie tych prac zachorował. Trafił do lazaretu. Po wyleczeniu był pomocnikiem jednego z lekarzy. W pierwszych dniach kwietnia 1941 r razem z personelem medycznym i pacjentami został przeniesiony w inne miejsce. Tam doczekał amnestii. 27 września 1941 r. zgłosił się do Wojska Polskiego w Buzułuku. Oddziały były utworzone po podpisaniu umowy przez gen. Sikorskiego. Będąc lotnik został skierowany do Zgrupowania Lotników i Marynarzy. Znalazł się w Tockoje aby przewędrować do Kołtubanki. Pod koniec stycznia 1942 r. wyjechał do Kermine. Z tego uzbeckiego miasteczka ruszył do Krasnowodzka. Tu nad Morzem Kaspijskim czekał na transport na Bliski Wschód. Był jednym z tych którzy mieli tworzyć eskadrę łącznikową przy sztabie generała Władysława Andersa w Kujbyszewie. Eskadra nie została do końca sformowana. Powodem było wyjście Wojska Polskiego z ZSRR. 4 kwietnia 1942 r. na pokładzie statku popłynął do Persji. Szlenkier wraz z kolegami dotarł nad Zatokę Perską. Powtórnie się okrętował. Płynął do Palestyny. Po ostatecznym sformowaniu eskadry z końcem września 1942 r. znalazł się w Suezie. Z niego popłynął do Wielkiej Brytanii. Rozpoczął swój pobyt na Wyspie Ostatniej Nadziei od szkolenia w Hucknall. Był słuchaczem 12 ITW w Brighton. Praktyczny kurs pilotażu odbył w 25 EFTS w poznanym wcześniej Hucknall. Od 22 lipca latał w szkole pilotażu podstawowego 16 SFTS w Newton. 17 grudnia 1943 r. został skierowany do szkoły strzelców pokładowych w Evanton. Jego zadaniem był holowanie rękawa do treningu strzeleckiego. 20 czerwca 1944 r. został oddelegowany na kurs myśliwski w 61 OTU. 9 września 1944 r. przeszedł do 84 GSU. Po dziesięciu dniach dotarł do jednostki bojowej. Tadeusz znalazł się polskim 308 Dywizjonie Myśliwskiego. "Krakowiacy" mieli za sobą udział w lądowaniu w Europie. Stacjonowali we Francji. Tu na francuskiej ziemi Tadeusz wykonał swój pierwszy lot bojowy. Poleciał nad Arnhem. Teraz latał częściej. Wykonywał zadania dywizjonu. 1 stycznia 1945 r. poleciał razem z 131 Skrzydłem Myśliwskim na bombardowanie celów w rejonie Woondrechtu. W czasie powrotu z zadania nad Belgią doszło do spotkania z niemieckimi myśliwcami. Te atakowały lotniska aliantów w rejonie Gandawy. Szlenkier w czasie powietrznego pojedynku zestrzelił jednego FW. Ostatni lot bojowy wykonał 26 kwietnia 1945 r. Z "Krakowiakami" pozostał do 25 sierpnia 1945 r. Przeszedł do Bazy Sił Powietrznych w Dunholme Lodge. Do nowej Polski nie wrócił. Pozostał w Wielkiej Brytanii. Już jako cywil ukończył studia. Pracował w przemyśle lotniczym. Po przejściu na emeryturę zamieszkał we Francji. Zajął się działalnością społeczną. Zmarł 28 września 1998 r. Po kremacji jego prochy sprowadzono do Polski. Spoczęły w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.     
Opracowanie Konrad RYDOŁOWSKI.