Zdjęcie: Sławomir Hordejuk, grób symboliczny    
    
Władysław Aleksander Kozłowski ur. 8.IX.1907 r. - zginął 14 III 1942r.- porucznik pilot, inżynier,konstruktor. Władysław był najstarszym synem Stefanii z Mystkowskich oraz Mieczysława Kozłowskiego. Matka urodzona w Korytnicy pod Węgrowem, była siostrą ks. Infułata Stanisława Mystkowskiego. Rodzice początkowo zamieszkali w Łosicach , gdzie prawdopodobnie przyszedł na świat Władysław. Po jakimś czasie rodzina dostała nakaz osiedlenia się na Syberii w miejscowości Fiodorówka. Mieczysław utrzymuje rodzinę pracując jako weterynarz. Po wybuchu rewolucji, po wielu ciężkich przeżyciach, rodzinie z czwórką dzieci udało się przedostać do Polski. W wolnej Polsce ojciec Władysława dosłużył się stopnia majora WP. Niestety umiera wcześnie, bo już w 1926 r. Stefania Kozłowska wraz z czwórką dzieci: Władysławem, Hanną, Jerzym i Zofią zamieszkuje w Kaliszu. Mimo problemów finansowych, dzieci kształcą się. Pomaga krewny matki Kazimierz Mystkowski - właściciel kaliskiej fabryki pierników i biszkoptów.    
Władysław uczęszcza do Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki. Od najmłodszych lat pasjonuje go lotnictwo. Z jego inicjatywy powstaje w dniu 7 II 1924 r. Szkolne Koło Lotnicze, którego prezesem został wybrany na spotkaniu organizacyjnym. Wkrótce po założeniu koła, staraniem zarządu i przy finansowej pomocy LOPP otwarto modelarnię. Najlepszych 30 modeli wystawiono na Wystawie Lotniczej. Uzyskawszy wiadomość o ogłoszeniu I Konkursu Awionetek - Władysław przystępuje do budowy samolotu oraz zgłasza swój udział w rywalizacji konstruktorów. W konkursie, który się odbył w dniach 6 - 9 X 1927 r. jego awionetka WK-1 "Jutrzenka" zajmuje trzecie miejsce. Konstruktorem tej awionetki był Władysław Kozłowski, natomiast w budowie pomagali mu Ludwik Antonowicz, młodszy brat Jerzy Kozłowski oraz Józef Grzmilas. Sukces pobudził młodego konstruktora do dalszej pracy. Po uzyskaniu matury w 1927 r. wstępuje na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej. W tym czasie projektuje awionetkę WK-2, jednak projekt ten nie zostaje nigdy zrealizowany. Oprócz studiowania, pracuje jednocześnie jako konstruktor lotniczy w Polskich Zakładach Lotniczych. W wolnych od nauki i pracy chwilach konstruuje swój nowy samolot - dwuosobową awionetkę WK-3. Pomaga mu w budowie tego samolotu Ludwik Antonowicz. W 1935 r. awionetka zostaje zakupiona przez aeroklub łódzki jako samolot treningowy do szkolenia pilotów. Władysław jest członkiem Aeroklubu Warszawskiego, uzyskuje dyplom pilota samolotowego Międzynarodowej Federacji Lotniczej. Po przeszkoleniu w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty i kursie pilotażu na samolotach wojskowych w 3 pułku lotniczym Poznań-Ławica otrzymuje awans na podporucznika pilota.     
Zdobywszy dyplom inżyniera, Władysław poświęca się pracom konstrukcyjnym. Pod koniec studiów zostaje głównym konstruktorem dwupłatowego samolotu sportowego PZL-5. Współtwórcą tego samolotu był inż. Malinowski. W Polskich Zakładach Lotniczych wykonano 11 tego typu awionetek z przeznaczeniem do aeroklubów. W latach 30-tych Władysław wstępuje w związek małżeński z Ireną z Florenckich. W r. 1936 pracuje jako konstruktor w PZL przy uzbrajaniu samolotów. W tym czasie zakłada Warszawskie Lotniczo-Żeglarskie Warsztaty. W 1939 r. uzyskał stanowisko kierownika działu montażowego w Fabryce Samolotów w Mielcu.Chcąc uzupełnić braki istniejące w technicznym słownictwie lotniczym , kończy w Mielcu encyklopedię lotniczą, która z powodu wybuchu wojny nigdy nie zostaje wydana. W czasie okupacji zostaje zmuszony do zajęcia swojego dawnego stanowiska w niemieckiej już teraz fabryce samolotów. Inżynier Kozłowski nie chce jednak budować samolotów dla okupanta. Już w styczniu 1940r. ucieka przez Węgry i Jugosławię do Francji. Po jej upadku dostaje się drogą okrężną przez Afrykę Północną (Oran, Casablanca) i Gibraltar do Anglii.     
W Wlk. Brytanii początkowo służy jako oficer techniczny, kończy szkolenie w 15 Elementary Flying Training School, kolejno w 3 Service Flying Trannig School, następnie szkoli się na pilota bombowca Vickers Wellington w jednostce No 18 (Polish) Operational Training Unit RAF.     
Nocą z 14 na 15 marca 1942 r. załoga Wellingtona IC (T2961) rozbiła się po starcie z Bramcote. Zginęli wtedy por. Władysław Kozłowski, kpr. Hipp oraz plut. Stengierski oraz brytyjski pilot P/O David M. Jones, natomiast katastrofę przeżył radiotelegrafista ppor. Zenon Luba. Polacy pochowani zostali na Cmentarzu Oaston Road Cemetery w Nuneaton hr. Warwickshire (Wlk. Brytania)-(Władysław Kozłowski - gr.106), Sekcja H.    
W Polsce na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie znajduje się symboliczny grób Władysława. Tablica została umieszczona na nagrobku matki Stefanii Kozłowskiej.    
Władysław Kozłowski był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Lotniczym oraz Srebrną Odznaką LOPP.    
    
Opracowanie: : Krystyna Brzóska i Jan Mystkowski    
Zdjęcia w galerii:     
1) użyczone przez p. Barbarę Skarżyńską , siostrzenicę Władysława Kozłowskiego    
2) i 3) zdjęcie obecnie w zbiorach Narodowego Archiwum Cyfrowego    
4) zdjęcie pochodzi z artykułu Tomasza Demidowicza:" Konstruktor, który realizował marzenia: Władysław A. Kozłowski (1907-1942)"    
    
Część materiałów biograficznych dzięki uprzejmości siostrzenicy Władysława Kozłowskiego- Barbary Skarżyńskiej