"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
Zdjęcia grobu: cmentarze.um.warszawa.pl/     
Inskrypcja na grobie:    
    
Ś.P.    
MJR BOLESŁAW    
JEDLICZKO    
PILOT RAF. WIĘZIEŃ POLITYCZNY PRL    
UR. 18.XI.1918 ZM. 9.IV.2000     
    
    
Urodził się 16 listopada 1918 roku w Sławacinku niedaleko Białej Podlaskiej. Maturę zdał w gimnazjum im. J.I. Kraszewskiego w 1939 roku. Przeszedł przeszkolenie w samolocie RWD-8 w Świdniku, w ramach przysposobienia lotniczego.     
Przedarł się we wrześniu 1939 roku przez granicę rumuńską, a następnie udał się do Francji. 27 stycznia 1940 roku został przyjęty do lotnictwa. Po koniec czerwca 1940 roku ewakuował się do Anglii. Dnia pierwszego lipca został przyjęty do RAF.     
W 1942 roku odbył kurs w Szkole Pilotażu Początkowego w Hucknall. Po jego zakończeniu otrzymał skierowanie do 16 SFTS w Newton, na kurs zaawansowanego pilotażu. Po odbyty przeszkoleniu przeniesiono go do Blacpool, gdzie oczekiwał na przydział. W końcu trafił do Szkoły Strzelców Pokładowych nr 4 w Morpeth. 15 kwietnia 1943 roku, po ukończeniu "podchorążówki", otrzymał stopień F/O i skierowanie na kurs myśliwski w 58 OTU w Grangemouth. Kurs trwał od 26 maja do siódmego sierpnia. Po ukończeniu szkolenia przeniesiono Jedliczkę do 302. Dywizjonu stacjonującego w Perranporth. 25 września 1944 roku odszedł na odpoczynek, po 104 lotach bojowych. Najpierw przebywał w Blackpool, a następnie w Group Support Unit. W marcu 1945 roku skierowano go do 308. Dywizjonu.     
Do końca wojny odbył jeszcze 25 lotów bojowych. W październiku 1946 roku powrócił wraz ze swoją jednostką do Anglii. 13 stycznia 1947 roku uczestniczył w pożegnalnej kolacji 308. Dywizjonu.     
Postanowił wrócić do kraju. 22 lipca 1948 roku zszedł ze statku "Eastern Price" na polską ziemię w Gdańsku. W czerwcu 1948 roku został aresztowany i skazany na śmierć. Pracował w konspiracji przeciwko komunizmowi wraz z Władysławem Śliwińskim. Karę zamieniono mu na dożywocie. Wyszedł na wolność po ośmiu latach. Pracował w przedsiębiorstwie INCO. Studiował także na ówczesnym SGPiS-ie. Po 1989 roku otrzymał Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 14 kwietnia 2000 roku w Warszawie. Pochowano go na Starych Powązkach.     
    
Na podstawie: Krzysztof Kubala, "Miałem po prostu szczęście..", "Skrzydlata Polska" 12/2000.