Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

JULIAN
SIELEWICZ



Updated: 2011-12-30
Rank
ppłk

Date of birth
1892-03-20

Date of death
1940-04-??

Cemetery
mapa
Katyń - Polski Cmentarz Wojenny
Wsp. 54.773273, 31.788585

Grave
AM-494
Photo of grave

Country
Rosja

Period
World War II

Source
Julian SIELEWICZ urodził się 20 marca 1892 r. w majątku JUSTYNOWO w pow. święciańskim, jako syn Franciszka i Eleonory z Malinowskich. Po ukończeniu gimnazjum dalszą naukę kontynuował w Szkole Technicznej. W czerwcu 1914 r. został powołany do armii rosyjskiej, gdzie od sierpnia do grudnia był słuchaczem Kazańskiej Szkoły Wojskowej. Po jej ukończeniu, 1 grudnia otrzymał przydział do pułku rezerwowego, w którym przebywał do końca marca roku następnego. 1 kwietnia 1915 r. objął obowiązki dowódcy kompanii w 6 finlandzkim pułku strzelców. Był ranny na froncie w maju 1916 r. Po zakończonym leczeniu w lutym 1917 r. został skierowany do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Piotrogrodzie, którą ukończył w maju, po czym otrzymał przydział do 26 oddziału aeronautycznego na stanowisko starszego oficera.     
W czasie rewolucji rosyjskiej w 1917 r. działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Mińska Białoruskiego. W lutym 1918 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego, w którym do 26 sierpnia pełnił funkcję dowódcy plutonu 1 kompanii Legii Rycerskiej. Po rozwiązaniu korpusu, do stycznia 1919 r. działał w Drużynach Samoobrony Ziemi Wileńskiej. 8 lutego wstąpił do Wojska Polskiego i objął stanowisko dowódcy 12 kompanii mińskiego pułku strzelców (od 1 października 1921 r. jako 86 pułk piechoty).    
Będąc dowódcą kompanii brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1919-1920. Uczestniczył w walkach pod Słonimem i Baranowiczami. W walkach pod Berezyną 3 lipca 1920 r. został ranny i skierowany na leczenie do Warszawy. W kwietniu 1921 r. powrócił, 8 maja powierzono mu stanowisko oficera informacyjno-wywiadowczego, a po dwóch tygodniach - dowodzenie plutonem telegraficznym pułku.    
4 sierpnia 1921 r. został odkomenderowany do Departamentu III Żeglugi Powietrznej MSWojsk., skąd został skierowany do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Toruniu.    
Po ukończeniu szkoły w maju 1922 r. otrzymał przydział do II batalionu aeronautycznego w Legionowie, gdzie dowodził 2 kompanią balonów obserwacyjnych. W grudniu 1923 r. skierowano go do Krakowa, gdzie objął dowództwo 4 batalionu balonowego.    
W czerwcu 1924 r., po reorganizacji wojsk balonowych, objął stanowisko komendanta parku batalionu balonowego w Toruniu. Od sierpnia 1925 r. uczestniczył w kursie pilotów sterowcowych, który ukończył 1 października, uzyskując tytuł pilota sterowcowego. W tym też roku ukończył kurs kwatermistrzów. W styczniu 1926 r. objął funkcję kwatermistrza batalionu balonowego. 30 sierpnia 1927 r. został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu balonowego (od 1929 r. - 1 batalion balonowy). Od listopada 1927 r. do lutego 1928 r. był słuchaczem kursu oficerów sztabowych Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W 1929 r. dwukrotnie uczestniczył w zawodach balonów wolnych: w maju - w krajowych, zorganizowanych dla upamiętnienia X rocznicy powstania wojsk balonowych, w sierpniu - w międzynarodowych, przeprowadzanych z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu.    
9 lutego 1931 r. objął obowiązki dowódcy 2 batalionu balonowego w Legionowie, ponadto od 1934 r. pełnił również funkcję komendanta garnizonu Legionowo.    
W 1937 r. został powołany do Komitetu Organizacyjnego I Polskiego Lotu Stratosferycznego. Od 1 września 1939 r. był komendantem Bazy Balonowej nr 1.    
Nieznane są dokładne okoliczności dostania się ppłk pil. ster. Juliana Sielewicza do niewoli. Z zachowanych materiałów archiwalnych wynika, że ewakuował się wraz z kołowym rzutem Bazy Balonowej nr 1 w rejon Włodawy, a później dalej na południowy wschód. Można przypuszczać, że z 17 na 18 września w rejonie miejscowości Hordonka, Równe dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w Kozielsku, skąd wiosną 1940 r. został wywieziony do Katynia i tam zamordowany. Był kawalerem.    
Odznaczony: Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Orderem św. Anny 3 i 4 st.,    
Orderem św. Stanisława 3 st. Awanse: chorąży - 1915, podporucznik - 1915, porucznik - 1916, podkapitan - 1916, major - 1924, podpułkownik - 1932, pułkownik - 2008.     
    
Biogram podany za: www.legionowo.ordynariat.pl