Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

Stefan Mieczysław
Sznuk



Lista Krzystka Updated: 2011-12-30
Official Number
P-1472

Rank
polski: płk obs./NDL/
brytyjski: A/Cdr

Date of birth
1896-06-12

Date of death
1986-05-06

Cemetery
mapa
Ottawa, Montreal Road - Notre Dame Cemetery
Wsp. 45.442459, -75.651941

Grave
Photo of grave

Country
Kanada

Period
The post war period

Source
"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
Zdjęcie: www.federacjapolek.ca/nowy/image/2009_images/polish_spirit_persons/sznuk.pdf     
pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Sznuk     
halecki.org/wybitni-polacy-w-kanadzie/gen-bryg-inz-stefan-mieczyslaw-sznuk/    
Stefan Sznuk urodził się 12 czerwca 1896 r. w Warszawie. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym domu. Dalszą edukację kontynuował w Gimnazjum im. Generała Chrzanowskiego w warszawie. Po ukończeniu IV klasy wrócił do pobierania nauki w Prywatnej Szkole Handlowej, która miała swoją siedzibę w syrenim grodzie. Ukończył tę uzyskując świadectwo maturalne. W 1914 r. zaczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Mając rozkaz ewakuacji w głąb Rosji chroniąc się przed wywiezieniem na Syberię wstąpił ochotniczo do carskiej armii. Miał nadzieję, że dzięki temu pozostanie na ziemiach polskich. Służbę w armii carskiej rozpoczął od służby w batalionie saperów a następnie w kompanii reflektorów. Po zdaniu egzaminów na stopień podoficerski objął dowodzenie nad zespołem prądotwórczym. W sierpniu 1916 r. będąc na froncie zachodnim wrócił do saperów. Na początku 1917 r. powierzono Sznukowi stanowisko młodszego oficera odpowiedzialnego za pułkowy odcinek fortyfikacyjny. Wynikało to z braków kadrowych w Armii Rosyjskiej. Korzystając z tworzonych w Rosji oddziałów polskich wystąpił z podaniem o przeniesienie do takich. Uzyskał zgodę przełożonych. W kwietniu 1918 r. podjął próbę dostania się do II Korpusu Polskiego na Ukrainie. Na przeszkodzie zrealizowania tego zamierzenia stanęła choroba. W maju jeszcze tego samego roku został internowany. Po zwolnieniu w lipcu już w sierpniu przybył do rodzinnego miasta. W stolicy podjął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego na Wydziale Rolniczym. Nie zdjął munduru. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Jako student brał udział w zajęciu lotniska na Polu Mokotowskim w Warszawie. Wzorem wielu kolegów z POW przeszedł do Wojska Polskiego. Służył początkowo w 1 lotniczym baonie zapasowym a następnie w Centralnych Składach Lotniczych. Jednocześnie doskonalił swoją wiedzę z zakresu wojskowości. Brał udział w zajęciach teoretycznych i praktycznych kursu oficerów lotnictwa prowadzonych w ramach Wojskowej Szkoły Lotniczej. 21 stycznia 1919 r. Sznuk został przyjęty do Wojska Polskiego a w pierwszych dniach lutego następnego roku otrzymał swój przydział do eskadry nowo formowanej w stolicy. Był w tej adiutantem, który obowiązkowo zajmował się działem aerofoto. Razem z eskadrą wyruszył na front wojny 1920 r. Latał bojowo jako obserwator. Po zawarciu pokoju w 1922 r. i w wyniku zmian w polskim lotnictwie wojskowym był adiutantem w 1 Pułku Lotniczym. W dalszym ciągu podnosił swoje kwalifikacje. Ukończył kurs zorganizowany w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych., W wyniku tego został dowódcą eskadry wywiadowczej. Czas jakiś pozostawał na stanowisku kwatermistrza wspomnianego Pułku. Odszedł z niego po zdaniu obowiązków do Ministerstwa Spraw Wojskowych a nim IV Departamentu. Żeglugi Powietrznej. Z tego trafił na Kurs Aplikacyjny Oficerów Obserwatorów Lotnictwa. Razem z nim przeniósł się do Dęblina. Po jego ukończeniu stawił się do Torunia w miejscu stacjonowania 4 Pułku Lotniczego. Pozostawał w dyspozycji dowódcy Pułku z przydziałem do szkolenia lotniczego w jednej z eskadr a następnie wyznaczony na dowódcę dywizjonu liniowego. W tym samym czasie miał okazję do ukończenia Kursu Oficerów Sztabowych Lotnictwa. Zdobyta wiedza pozwoliła na przyjęcie funkcji zastępcy dowódcy toruńskiego pułku. Stefan Sznuk mając za sobą wiele funkcji w polskim lotnictwie wojskowym i dysponując wiedzą fachową przekazywał ją innym. Gdy służył w Wyższej Szkole Wojennej był wykładowcą taktyki lotnictwa. Od listopada 1936 r. był komendantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Następnie został komendantem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w tym mieście. W połowie czerwca pamiętnego 1939 r. został wyznaczony na dowódcę Grupy Szkół Lotniczych. Z chwilą ogłoszenia mobilizacji w ostatnich dniach sierpnia 1939 r. został dowódcą lotnictwa i obrony przeciw lotniczej w Armii "Kraków". Takie samo stanowisko zajmował w Armii "Lublin". Po kapitulacji przedostał się do Rumunii. Pracował w Ambasadzie RP. Z chwilą ewakuacji do Francji był referentem lotniczym w Ministerstwie Spraw Wojskowych RP. Po zajęciu tej przez wojska hitlerowskich Niemiec znalazł się w Wielkiej Brytanii. W lipcu 1940 r. został szefem sztabu Inspektora Polskich Sil Powietrznych. Z tego stanowisko przeszedł do szefowania Polską Misją Lotniczą i Polską Misją Wojskową w Kanadzie. Do nowej wyzwolonej Polski nie wrócił. W państwie klonowego liścia od sierpnia 1945 r. był polskim attache wojskowym i lotniczym. Z chwilą nieuznawania przez rząd nad Wisłą rządu RP jego stanowisko uległo likwidacji. Wrócił do Wielkiej Brytanii. Do demobilizacji w sierpniu 1947 r. pozostawał w dyspozycji dowódcy Polskich Sił Powietrznych. Z Wyspy Ostatniej Nadziei wyemigrował do nie tak dawno poznanej przez siebie Kanady. Osiedlił się w niej. Dal się poznać jako działacz miejscowej Polonii. Był między innymi przewodniczącym Rady Kongresu Polonii Kanadyjskiej. Zmarł w Ottawie 6 maja 1986 r.     
Opracowanie: Konrad RYDOŁOWSKI    
Gallery
Fotka Fotka