"Polskie Siły Powietrzne..." T.J.i Anna Krzystek    
Zdjęcie grobu: Piotr Górka    
    
Urodził się 23 lipca 1917 roku w Kudryńce na Podolu. W 1937 roku ukończył II Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. Swą lotniczą przygodę zaczął od szkolenia szybowcowego. W ramach Przysposobienia Obronnego odbył kurs pilotażu motorowego. Później złożył podanie od przyjęcie do SPL w Dęblinie. Po egzaminach odsłużył staż w 54 Pułku Piechoty w Tarnopolu. Trzeciego stycznia 1938 rozpoczął naukę w SPL. Przeszedł kurs w Szkole Strzelania i Bombardowania w Ułężu. Był absolwentem XIII promocji.    
We wrześniu 1939 roku udał się do Rumunii, skąd na statku St. Nicolaus przepłynął do Bejrutu. W październiku 1939 roku zaciągnął się do tworzącego się we Francji lotnictwa polskiego. W lutym i marcu 1940 roku w Etampes odbył kurs pilotażu. W składzie klucza dowodzonego przez Waleriana Jasionowskiego latał w obronie miasta Clermont-Ferrand. Po klęsce Francji ewakuował się z Port-Vendres.    
Pierwszym służbowym przydziałem na Wyspach Brytyjskich Wandzilaka, był do 308 dywizjon, do którego przybył 22 września 1940 roku. 21 października odbył swój pierwszy lot na samolocie Fairey Battle, a siódmego listopada na Hurricanie. Szóstego lutego 1941 roku po przymusowym lądowaniu, został ukarany przez dowództwo 9. Grupy wpisem do książki lotów. Po wypadkach 17 i 26 kwietnia karnie przeniesiono go do jednostki nieoperacyjnej. 11 maja wysłano go do Milton. 11 sierpnia tegoż roku wrócił do jednostki. Pierwszego września awansował na brytyjski stopień F/O. 21 września zgłosił prawdopodobne zestrzelenie niezidentyfikowanego samolotu. Jak się później okazało był to Focke Wulf FW190. Jesienią rozpoczął leczenie w Edynburgu. Pobyt szpitalu trwał pięć miesięcy. W marcu 1943 roku powrócił do 308. Przebywał w nim do siódmego lipca. Następnie został przeniesiony do 303 dywizjonu. Szóstego września 1943 roku zgłosił zestrzelenie Focke Wulfa FW190. Na odpoczynek odszedł 20 października. Na przełomie stycznia i lutego ukończył kurs naprowadzania samolotów. Później służył w sztabie 18. sektora. Siódmego lipca ponownie zaczął służyć w 308. dyonie. 26 sierpnia został zestrzelony.    
Po skoku ze spadochronem, ukrył się i po przejściu frontu wrócił do jednostki. Ostatni lot bojowy odbył pierwszego października. Dwa dni później, ze względu na zły stan zdrowia został skierowany na leczenie. Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Virtutu Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i DFC.    
W styczniu 1945 roku objął stanowisko adiutanta ministra obrony narodowej, gen. Mariana Kukiela. Pierwszego września 1948 roku ponownie zaczął służbę w RAF. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Lotniczej i podjął pracę w Advanced Flying School nr 203 w Dirfield. Później przeszedł do AFS nr 207 w Full Sutton. W 1955 roku został udekorowany Air Force Cross. Do 1958 roku pracował w dowództwie 25 Grupy Lotnictwa Treningowego. W tymże roku królowa brytyjska uhonorowała go OBE. Kolejno pracował w Ministerstwie Lotnictwa, w szkole w Oakington (dowódca działu administracyjnego i szef wyszkolenia), w Dowództwie Lotnictwa Transportowego i w końcu w Ministerstwie Obrony, jako zastępca dyrektora ds. etatów. W 1972 roku przeszedł na emeryturę. Prężnie działał w Stowarzyszeniu Lotników Polskich. Zmarł w Londynie 29 listopada 2000 roku.    
    
Na podstawie artykułu: "Stanisław Wandzilak", Krzysztof Kubala, "Skrzydlata Polska" 3/2002