"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek
Zdjęcie grobu: Elżbieta Lutomska    
Zdjęcie lotnika: Edward Jaworski    
    
Czesław Śnieć - Życiorys    
    
Urodziłem się 30.1.19 w Kutnie. W 1926 roku wstąpiłem do szkoły powszechnej , którą ukończyłem w 1929 r. i po ukończeniu, której wstąpiłem do gimnazjum im. H. Dąbrowskiego w Kutnie. Gimnazjum opuściłem, jako maturzysta w czerwcu 1938 r. Zostałem wcielony do junackiego hufca pracy w Pyzdrach na przeciąg jednego miesiąca. We wrześniu 1938 (1.9) powołany do służby czynnej w Skierniewicach przy 18 p.p. na l. zw. dywizyjny kurs podchor. rezerwy. Dn. 3.1.39 przeniesiony do szkoły podchor. lotnictwa w Dęblinie z przydziałem na pilotaż. Ukończyłem kompletne wyszkolenie myśliwskie 28.8.39. Stopień kpr. podchor. (daty awansu nie pamiętam). Od dn. 1.9.39 do 17.9.39 udział w kampanii polskiej i ewakuacja do Rumunii wraz z cała szkołą podchorążych. Dn. 18.9.39 ? Rumunia. Od 18.9.39 do 27.X.39 ewakuacja, a raczej ucieczka do Francji poprzez Rumunię i Syrię. Przybyłem do Francji 27.X.39 i od tej chwili zacząłem się szkolić na francuskim sprzęcie lotniczym, aż do 10.5.40, kiedy Niemcy zaatakowały Francję. Stopień wojskowy w tym czasie plut. podchor. Od 11.5.40 do 25.6.40 brałem udział w walkach przeciwko Niemcom, a po kapitulacji Francji udałem się dn. 26.6.40 do Anglii, gdzie wylądowałem 29.6.40.r. Z dniem tym zacząłem się ponownie szkolić i przygotowywać się do dalszej walki. Pod koniec 1940 r. zostałem awansowany do stopnia sierż. podchor., zostałem dowódcą plutonu w obozie w Weeton. W 1941 roku po ukończeniu treningu otrzymałem przydział do dyw. 302 pod Londynem i rozpocząłem walkę powietrzną z wrogiem. 1.9.1941 zostaję mianowany w tym dywizjonie ppor. Walczyłem na różnych frontach w dyw. 302, aż do chwili , gdy dn. 8.9.43 zostałem zestrzelony w walce powietrznej nad Belgią, jako porucznik i zastępca d-cy eskadry. Do dn. 23.11.43 ukrywałem się na terenie okupowanej Francji i 23.11.43 przekroczyłem granicę Francusko-Hiszpańską. W Hiszpanii zostałem uwięziony początkowo w hotelu, potem w więzieniu, a w grudniu tegoż roku zostałem zamknięty w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro, gdzie przebywałem aż do dnia 6.1.44 r. Od 7.1.44 do 18.1.44 przebywałem w M[adrycie], a później w Gibraltarze, skąd udałem się [brak tekstu]. 19.1.44 przybyłem do Anglii, by [brak tekstu] walkę z Niemcami. Za okres [brak tekstu] do mego zestrzelenia dekorowany [Krzyżem Virtuti Militari] V kl., Krzyżem Walecznych (podwójnie), [Krzyżem] Zasługi z Mieczami. Od 14 [brak tekstu] spędziłem na wypoczynku i przygotw[aniach do] nowej walki. Od dn. 1.5.44, aż do dn. [brak tekstu] do chwili kapitulacji Niemiec walczyłem [brak tekstu] w dyw. 317, a potem w dyw. 302 na frontach: Niemcy, Holandia, Belgia i Francja. W lipcu 44 brałem udział w kampanii francuskiej i lądowałem w Normandii. Byłem już d-cą eskadry, a potem oficerem operacyjnym w 131 skrzydle myśliwskim. Za okres ten zostałem dekorowany angielskim orderem D.F.C. i angielskimi medalami pamiątkowymi za kampanie. Są to: 39/45 Star, Atlantic Star [nieczytelne], defence medal i war medal. Po podpisaniu przez Niemcy kapitulacji, otrzymałem też medal lotniczy. Awansuję na kpt. pil. W 1945 r. od dn. 8.5.45 do 15.11.46 jestem dowódcą eskadry w 317, a potem w 302 dyw. myśliwskim na okupacji Niemiec. W tym okresie (30.4.46) żenię się z mą obecną żoną na terenie Belgii.    
Dn. 16.XI.46 udaję się do Anglii, gdzie zażądałem zwolnienia mnie z wojska. Dn. 26.4.47 otrzymałem ostatecznie zwolnienie i wyjechałem do Belgii, gdzie przebywałem przy rodzinie mej żony, aż do dn. 29.11.47. Dn. 1.XII.47 przybyłem do Polski i mieszkam w Kutnie, ul. 3 maja 26 wraz z matką i żoną. Poszukuję pracy.    
    
Na tym kończy się własnoręcznie pisany przez Czesława Śniecia życiorys. Czesław Śnieć odbył w czasie wojny 192 loty bojowe w czasie 255 godzin i 20 minut. Pozostałą część życiorysu dopowiedział syn Czesław Śniecia, Eryk, któremu serdecznie dziękuję.    
Po powrocie Czesław Śnieć pracował jako dyrektor WEGLOKOKSU ( export polskiego węgla), następnie przez wiele lat w Polskiej Żegludze Morskiej na kierowniczych stanowiskach.    
W latach 1968-1972 był attaché do spraw morskich przy ambasadzie Polskiej w Nigerii.    
Czesław Śnieć zmarł w Warszawie 13 kwietnia 1972 roku.W szczecińskim muzeum znajduje się depozyt z pamiątkami pilota.