Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

Edward
Hajdukiewicz



Lista Krzystka Updated: 2012-03-01
Official Number
P-2063

Rank
polski: por.pil./300 DB/
brytyjski: F/Lt

Date of birth
1913-06-14

Date of death
1998-10-28

Cemetery
mapa
Pointe Claire - Cmentarz Weteranów
Wsp. 45.44422, -73.83722

Grave
d-7, MZ-714
Photo of grave

Country
Kanada

Period
The post war period

Source
"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
    
Biogram: Ur. 14 czerwca 1913 r. Syn Władysława i Heleny Karanc. W Anglii od 1940 r. Służył w 300 Dyw. Bombowym ZiemiMazowieckiej. Po wylataniu dwóch tur operacyjnych przeniesionydo 45 Grupy Transportowej w Dorvalu. Na emigracji w Kanadzie. Współwłaściciel firmy sprzedaży nieruchomości E. Hajdukiewicz-Edwards. Prezes 310 Skrzydła "Wilno" w latach pięćdziesiątych, ponownie wybrany w 1984 r.     
Informacje: www.biblioteka.info/pointeclaire     
Zdjęcie grobu: Sam McLauchlan     
Biogram: www.polishairforce.pl/hajdukiewiczeng.html     
    
Edward Hajdukiewicz urodził się 14 czerwca 1913 r. w Białymstoku Szkołę powszechną ukończył w styczniu 1935 r. Tego samego roku rozpoczął służbę wojskową. Został przydzielony do pułku piechoty. W 1936 r. zgłosił się jako kandydat do służby w lotnictwie. Zaczął ją od Ustianowej, kurs szybowcowy. W wyniku swojej decyzji i po kursie otrzymał przydział do 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. W grodzie Kopernika był uczestnikiem dwóch innych kursów. W połowie sierpnia 1937 r. został skierowany do Grudziądza. Tu przeszedł szkolenie w pilotażu myśliwskim. Tego nie ukończył. 1 września 1937 r. zameldował się raz jeszcze w Toruniu. Rozpoczął loty jako pilot w eskadrze liniowej. Razem z nią wyruszył na front II wojny światowej. Z chwilą mobilizacji jego eskadra została włączona do lotnictwa Armii "Pomorze". W czasie działań bojowych odbył trzy loty bojowe. 1 września rozpoznawał niemieckie oddziały pancerne w rejonie Sępólna. 5 września bombardował niemieckie zgrupowanie. 6 września rozpoznawał rejon Grudziądza i bombardował nieprzyjacielską kolumnę samochodową. 11 września został oddany do dyspozycji eskadry bombowej. Z nią odbył dwa loty bojowe. Po zbombardowaniu samolotów eskadry przez Luftwaffe, wycofywał się w stron e granicy polsko - rumuńskiej Przekroczył tę z rzutem kołowym w Kutach, 18 września. Z Rumunii przez Morze Czarne i Śródziemne ewakuował się do Bejrutu a następnie do Francji. Początkowo został skierowany do jednego z ośrodków zbornych polskich lotników. Z tego trafił do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon - Bron. Tam zgłosił się do wyjazdu na szkolenie do Anglii. 9 stycznia 1940 r. przebywał na stacji Eastchurch. Uczył się angielskiego i zapoznawał się z procedurami obowiązującymi w lotnictwie brytyjskiego sojusznika. 31 maja 1940 r. został przeniesiony do Blackpool. Z tej polskiej bazy został skierowany do Carlisle. Aby przejść z niej do Hucknall. 23 września 1940 r. otrzymał bojowy przydział do 300 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Mazowieckiej". Latał przeciwko niemieckiej flocie inwazyjnej. Po przezbrojeniu dywizjonu w listopadzie 1940 r. bombardował cele położone na terenie Niemiec. Początkowo latał jako drugi a następnie pierwszy pilot. Nie miał stałej załogi. Nocą z 23 na 24 marca 1941 r. był dowódcą jednej z czterech pierwszych polskich załóg, które zrzuciły bomby na stolicę Niemiec. Pod czas drugiego swojego nalotu na Berlin nocą z 17 na 18 kwietnia jego samolot został uszkodzony przez artylerię przeciwlotniczą. Po ukończeniu 15 lotów bojowych przeszedł szkolenie w lotach podejścia do lądowania bez widoczności ziemi. Po ukończeniu tego trafił do 18 OTU. W Bramcote był instruktorem załóg latających na Wellingtonach. W czasie wykonywania tej pracy dwukrotnie latał bojowo. 11 września 1942 r. otrzymał posting do 305 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Wielkopolskiej". Z tego przeszedł do 301 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej". Nie brał udziału w lotach bojowych. Z dniem 2 października 1942 r. został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty i Kawalerii Zmotoryzowanej w Szkocji, Do Dywizjonu "Ziemi Mazowieckiej" wrócił 21 stycznia 1943 r. Teraz latał jako pierwszy pilot. Podobnie jak wcześniej nie miał swojej stałej załogi. Drugą turę lotów ukończył w czasie siedmiu miesięcy. Latał teraz na minowanie wód. Wykonał 19 lotów bojowych. 24 sierpnia 1943 r. został przeniesiony do znanej nie tylko sobie bazy w Blackpool. Po czteromiesięcznym odpoczynku, mając za sobą doświadczenie w lotach na samolotach dwusilnikowych otrzymał posting do 45 Grupy Transportowej. stacjonującej w Kanadzie. Drogą mostu powietrznego dostarczał z Ameryki Północnej do Europy bądź Afryki wyprodukowane za oceanem samoloty. W 45 Grupie Transportowej pozostał aż do końca 1946 r. Po wojnie zdecydował się osiedlić w Kanadzie. Zamieszkał w Montrealu. Edward Hajdukiewicz zmarł 28 października 1998 r. Spoczął na cmentarzu weteranów Field of Honour w Pointe Claire w Kanadzie.    
    
Opracowanie Konrad RYDOŁOWSKI