Własne, zdj. Wiesław Grudniak
Andrzej Majewski "    
BIOGRAFIE LOTNIKÓW POLEGŁYCH, ZAMORDOWANYCH I ZMARŁYCH A POCHOWANYCH NA CMENTARZU WOJSKOWYM    
W DĘBLINIE".
Podporucznik pilot    
Lucjan DUDA syn Grzegorza    
(25.01.1926 ? 09.06.1950)    
Urodził się 25 stycznia 1926r. w Łucku na Wołyniu w rodzinie rzemieślniczej. Ojciec Grzegorz był tokarzem. Matka Apolonia z Adamczyków. Do 1939r. ukończył 7 klas szkoły Powszechnej. Po wkroczeniu na Wołyń Armii Czerwonej uczęszcza do 10-latki kończącej    
w niej 8 klasę. W obawie przed bandami nacjonalistów ukraińskich ucieka na wieś i tam jest    
członkiem placówki samoobrony we wsi Przebraże powiat Łuck.    
Po wyzwoleniu Wołynia przez Armię Czerwoną, powołany przez RWK Łuck,    
w okresie 20.03.-01.06.1944r. służy jako strzelec w pułku zapasowym w Sumach. 1 lipca    
1944r. kończy Podoficerską Szkołę Artylerii przeciw lotniczej przy 1 Brygadzie Kawalerii    
(Warszawskiej) w Traścieńcu i w niej w stopniu kaprala służy jako pierwszy celowniczy    
37 mm działka w 8 baterii w 4 dywizjonie artylerii przeciwlotniczej. W składzie 1 Frontu    
Białoruskiego od 12 lipca 1944r. od Bugu przez Pilicę, Warkę, Warszawę, Wał Pomorski    
I Odrę zakończył swój szlak bojowy w Berlinie. Pod miejscowością Greifenberg    
zestrzeliwuje samolot Me-109. W sierpniu 1945r. na własną prośbę przeniesiony do SzkolnoĆwiczebnego    
Pułku Lotnictwa Mieszanego. Rozkazem Nr 015 z 31 stycznia 1946r. Dowódca    
Wojskowych Sił Lotniczych Wojska Polskiego przenosi go w stan zmienny Oficerskiej    
Szkoły Lotniczej Wojska Polskiego. Z dniem 8 lutego 1946r. rozpoczyna szkolenie na    
samolocie Pe-2 . Rozkazem Komendanta OSL WP Nr 297 z 30 lipca 1946r. rozpromowana    
zostaje 5 eskadra początkowego pilotażu i dniem 2 sierpnia 1946r. kpr. Lucjan Duda zostaje    
wcielony do 4 eskadry szkolenia przygotowawczego jako kandydata do dalszego szkolenia    
na samolotach UT-2 , a już 23 września 1947r. jako sierżant podchorąży zostaje skierowany    
do grupy chor. Bronisława Hoffmana celem zakończenia programu szkolenia na samolotach    
UT-2. 5 września 1948r. kończąc kurs pilotów na samolotach Pe-2, mianowany zostaje    
chorążym i pozostaje jako pilot instruktor w 2 eskadrze lotniczej. Podporucznikiem    
mianowany zostaje w święto Lipcowe 1949r. Za osobisty aktywny udział w walce    
z faszyzmem został odznaczony medalami: ?Za Warszawę?, ?Za Odrę?, ?Nysę i Bałtyk?,    
?Za oswobodzenie Warszawy?, ?Za wzięcie Berlina?, ?Za zwycięstwo nad Niemcami?    
i ?Odznaką Grunwaldzką?.    
W dniu 9 czerwca 1950r. o godz. 10.55 wraz z nawigatorem chor. Kazimierzem    
Rosińskim i strzelcem szer. Zenonem Miśta ginie w katastrofie lotniczej w czasie startu    
na samolocie Pe-2.    
Pochowany został na cmentarzu wojskowym w Dęblinie, grób Nr 625.