"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
Informacja: Krzysztof Michalski     
Zdjęcia: Jan Koźmiński via Krzysztof Michalski     
    
    
Stanisław Oktawian Leszczyński urodził się 30 grudnia 1899 r. we Lwowie. W 1917 r. został powołany do armii austriackiej i wziął udział w działaniach wojennych na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. wstąpił w szeregi Obrońców Lwowa i wziął czynny udział w walkach o Lwów i Kresy Wschodnie w obsadzie pociągu pancernego Śmiały. Po ukończonej wojnie w 1920 r. został zwolniony do cywila na studia akademickie. Studiował na Akademii Handlowej w Krakowie. Oficer rezerwy 20 Pułku Piechoty. Po krótkim okresie cywilnej pracy zdecydował się na powrót do wojska. 15 września 1925 r. został powołany do służby czynnej w 6 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. 12 kwietnia 1926 r. jako nadetatowy oficer został skierowany na siedmiomiesięczny aplikacyjny kurs pilotażu w 11 Pułku Myśliwskim w Lidzie. W listopadzie 1926 r. ukończył pomyślnie kurs pilotażu i otrzymał tytuł i odznakę pilota nr 919. W lipcu 1928 r. został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów lotnictwa z przydziałem do 11 Pułku Myśliwskiego. Po rozwiązaniu 11 Pułku Myśliwskiego pozostał w Lidzie w nowopowstałym 5 Pułku Lotniczym. W 1930 r. służył w 54 Eskadrze Liniowej i w zastępstwie dowodził eskadrą. Był oficerem Pułkowej Szkoły Obsługi Samolotów i dowódcą I plutonu w 53 Eskadrze Towarzyszącej. W styczniu 1934 r. przeniesiony z garnizonu Lida do garnizonu Porubanek k. Wilna. W latach trzydziestych zawał związek małżeński z Ireną Roubo. 1 stycznia 1935 r. został mianowany kapitanem (33 lokata). Stanisław Leszczyński cieszył się opinią wysportowanego oficera. Dobrze grał w piłkę nożna i za swoje celne strzały do bramki uzyskał przydomek Lufa. Zamiłowanie do sportu umożliwiło mu ukończenie dwuletniego kursu w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. W 1937 r. został przeniesiony do 1 Pułku Lotniczego w Warszawie. Dowódca I Dywizjonu Liniowego. W 1939 r. został organizatorem i dowódcą 220 Dywizjonu Bombowego. We wrześniu 1939 r. był dowódca XX Dywizjonu Bombowego w bazie Małaszewicze. 18 września 1939 r. na rozkaz Naczelnego Wodza przekroczył granicę Rumuńską i przez Jugosławie dostał się do Grecji skąd drogą morską dotarł do Francji. We Francji pełnił służbę oficera łącznikowego przy Angielskiej Misji Wojskowej w Paryżu. Po upadku Francji został ewakuowany do Anglii. Po przeszkoleniu w 18 OTU 14 września 1940 r. otrzymał przydział do 300 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Mazowieckiej" stacjonującego na lotnisku Swinderby. W 300 dywizjonie był dowódcą eskadry. Wziął udział w lotach bojowych na kontynent min.: Rotterdam, Brema, Brest, Hamburg. W 1944 r. latał w 1586 Eskadrze. W 1947 r. zdemobilizowany w stopniu majora pilota. Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, zamieszkał w Londynie w dzielnicy Twickenham, 17 Cole Park Road. Obywatelstwa brytyjskiego nie przyjął. Żona Stanisława Leszczyńskiego przez Litwę przedostała się do Szwecji skąd w 1942 r. została przerzucona drogą lotniczą do Szkocji gdzie połączyła się mężem. Życie na emigracji Leszczyńscy poświęcili na zapewnieniu opieki nad niepełnosprawną córką. Stanisław Leszczyński zmarł 18 grudnia 1976 r. w Londynie. Odznaczony był dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Zasługi, Polową Odznaką Pilota, Rumuńską Odznaką Pilota oraz medalami polskimi i brytyjskimi.     
    
Opracowanie: Krzysztof Michalski    
Źródła:    
1.Rocznik Oficerski 1923 i 1924    
2.Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 9/1925, 13, 50/1926, 11/1928, 2/1934, 9/1935.    
3.Polskie groby na cmentarzach Londynu - Karolina Grodziska    
4.5 Pułk Lotniczy /maszynopis/ - Jerzy Pawlak    
5.Operations Record Book No 300 Squdaron    
6.Skrzydła nr 114 = maj 1977. "Stanisław Oktawian Leszczyński" -T. Lewkowicz str.25    
7.Informacje uzyskane od p. Ireny Leszczyńskiej