Search the resting place of Polish airmen
The database contains 8384 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..
How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.
Searching for burial sites by name:
|
|
![]() |
Updated: 2012-09-04 ![]() |
Official Number | P-1235
|
---|---|
Rank | polski:kpt.inż./307 DMN/
brytyjski: F/Lt |
Date of birth | 1900-12-25
|
Date of death | 1977-06-07
|
Cemetery |
|
Grave | Rodzinny P2KJ/A/6 Rodzinny
|
Photo of grave | |
Country | Polska
|
Period | The post war period |
Source
"Personel PSP w Wielkiej Brytanii..."T.J. i Anna Krzystek
Zdjęcia Wiesław Grudniak oraz Wojciech Małecki
Zdj. portret. i w galerii: Hanna Olszewska
Link do zapalenia wirtualnego znicza: cmentarze.lublin.eu/grobonet/start.php?id=detale&idg=45763&inni=0&cinki=1
Kapitan lotn. sł. Technicznej PSP urodził się w Wilnie 25.12.1900 r. w rodzinie inteligenckiej Konstantego Woronko ( dyrektora filii Warszawskiej Drukarni w Wilnie) i Heleny
z Bartkiewiczów Woronko. Rodzeństwo: Włodzimierz, Helena, Irena, Maria (bliźniaczka), Anatol. W 1919 r. ukończył Prywatne Gimnazjum Welera w Wilnie otrzymując rosyjskie świadectwo dojrzałości.
W listopadzie 1920 r. zaciągnął się do 211 Pułku Ułanów W.P. i służył w nim do kwietnia 1921 r. W listopadzie 1921 r. rozpoczął studia na U.S.B w Wilnie na Wydziale Matematyczno- Przyrodniczym uzupełniając maturę rosyjską dodatkowym egzaminem przed Komisją Egzaminacyjną przy tym uniwersytecie. Po 1,5 roku przeniósł się na Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej, którą ukończył w 1931 r.
W lipcu i sierpniu 1928 r. uczył się w SPRez Lotn. w Poznaniu, następnie w SPRez. Lotn. w Dęblinie, praktykę odbył w 5 Pułku Lotn. w Poznaniu (Wilnie - W. Grudniak), po której został /01.01.1932 r./ przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika rez. lot. starsz. i otrzymał Odznakę nr 377 5 Pułku Lotniczego.
W latach 1931-1933 uczył matematyki na kursach maturalnych przy Gimnazjum im. Kraszewskiego w Wilnie. Od 1933 r. do wybuchu wojny pracował w Szefostwie Budownictwa DOKP nr 3 w Lublinie w charakterze z-cy kierownika Wydziału Budowlanego. W 1934 r. ożenił się z Heleną Androwicz, z którą miał troje dzieci.
13.09.1939 r. został wraz z całym szefostwem ewakuowany do Rumunii, po czym przebył szlak: Jugosławia, Francja, Maroko, Gibraltar, Szkocja, Anglia.
Początkowo przebywał w Centrum Wyszkolenia Lotniczego W Blackpool, a od października 1942 r. pełnił służbę jako oficer techniczny w 307 Dywizjonie Myśliwców Nocnych. M. in budował lotniska w Hatefield i Redhill. W 1941 r. został awansowany na porucznika, a od 01.09.1944 r. na kapitana.
05.06.1947 r. Eugeniusz Woronko przypłynął na ?Batorym? do Gdańska razem m.in. ze Stanisławem Skalskim i Witoldem Łokuńewskim (Łokuciewskim - W. Grudniak). Od 01.09.1947 r. został zatrudniony w Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego, a następnie w U.W. w Lublinie na stanowisku naczelnika Wydziału Urbanizacji. We wrześniu 1951 r. podjął pracę w Państwowych Szkołach Budownictwa gdzie pracował do śmierci.
Po przyjeździe do Lublina został natychmiast rozpracowany przez W.U.B.P. jako obcy klasowo i poddany wszechstronnej inwigilacji. Inwigilacja dotyczyła również pozostałej w Lublinie rodziny, szczególnie żony Heleny, a także najmłodszego, kilkuletniego syna Marka.
Z materiałów IPN w Lublinie: ?12.06.1947 r. o godz. 5 rano [?] wraz z mężem powróciła do Lublina, mąż [?] był w mundurze zielonym- systemu angielskiego lecz bez dystynkcji i miał dwie walizki większe
ze sobą? ? doniósł wnikliwie informator SB chociaż pomylił się co do koloru mundury.
Eugeniusz Woronko zmarł 07.06.1977 r. Helena Woronko zmarła 28.12.1988 r. Dzieci: Marek Woronko- lekarz chirurg urodzony 14.09.1939 r., zmarł 22.08.1987 r.
Córki: Maria Teresa Berzyńska i Hanna Helena Olszewska- obie nauczycielki obecnie na emeryturze.
Opracowała córka Hanna Woronko Olszewska
Zdjęcia Wiesław Grudniak oraz Wojciech Małecki
Zdj. portret. i w galerii: Hanna Olszewska
Link do zapalenia wirtualnego znicza: cmentarze.lublin.eu/grobonet/start.php?id=detale&idg=45763&inni=0&cinki=1
Kapitan lotn. sł. Technicznej PSP urodził się w Wilnie 25.12.1900 r. w rodzinie inteligenckiej Konstantego Woronko ( dyrektora filii Warszawskiej Drukarni w Wilnie) i Heleny
z Bartkiewiczów Woronko. Rodzeństwo: Włodzimierz, Helena, Irena, Maria (bliźniaczka), Anatol. W 1919 r. ukończył Prywatne Gimnazjum Welera w Wilnie otrzymując rosyjskie świadectwo dojrzałości.
W listopadzie 1920 r. zaciągnął się do 211 Pułku Ułanów W.P. i służył w nim do kwietnia 1921 r. W listopadzie 1921 r. rozpoczął studia na U.S.B w Wilnie na Wydziale Matematyczno- Przyrodniczym uzupełniając maturę rosyjską dodatkowym egzaminem przed Komisją Egzaminacyjną przy tym uniwersytecie. Po 1,5 roku przeniósł się na Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej, którą ukończył w 1931 r.
W lipcu i sierpniu 1928 r. uczył się w SPRez Lotn. w Poznaniu, następnie w SPRez. Lotn. w Dęblinie, praktykę odbył w 5 Pułku Lotn. w Poznaniu (Wilnie - W. Grudniak), po której został /01.01.1932 r./ przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika rez. lot. starsz. i otrzymał Odznakę nr 377 5 Pułku Lotniczego.
W latach 1931-1933 uczył matematyki na kursach maturalnych przy Gimnazjum im. Kraszewskiego w Wilnie. Od 1933 r. do wybuchu wojny pracował w Szefostwie Budownictwa DOKP nr 3 w Lublinie w charakterze z-cy kierownika Wydziału Budowlanego. W 1934 r. ożenił się z Heleną Androwicz, z którą miał troje dzieci.
13.09.1939 r. został wraz z całym szefostwem ewakuowany do Rumunii, po czym przebył szlak: Jugosławia, Francja, Maroko, Gibraltar, Szkocja, Anglia.
Początkowo przebywał w Centrum Wyszkolenia Lotniczego W Blackpool, a od października 1942 r. pełnił służbę jako oficer techniczny w 307 Dywizjonie Myśliwców Nocnych. M. in budował lotniska w Hatefield i Redhill. W 1941 r. został awansowany na porucznika, a od 01.09.1944 r. na kapitana.
05.06.1947 r. Eugeniusz Woronko przypłynął na ?Batorym? do Gdańska razem m.in. ze Stanisławem Skalskim i Witoldem Łokuńewskim (Łokuciewskim - W. Grudniak). Od 01.09.1947 r. został zatrudniony w Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego, a następnie w U.W. w Lublinie na stanowisku naczelnika Wydziału Urbanizacji. We wrześniu 1951 r. podjął pracę w Państwowych Szkołach Budownictwa gdzie pracował do śmierci.
Po przyjeździe do Lublina został natychmiast rozpracowany przez W.U.B.P. jako obcy klasowo i poddany wszechstronnej inwigilacji. Inwigilacja dotyczyła również pozostałej w Lublinie rodziny, szczególnie żony Heleny, a także najmłodszego, kilkuletniego syna Marka.
Z materiałów IPN w Lublinie: ?12.06.1947 r. o godz. 5 rano [?] wraz z mężem powróciła do Lublina, mąż [?] był w mundurze zielonym- systemu angielskiego lecz bez dystynkcji i miał dwie walizki większe
ze sobą? ? doniósł wnikliwie informator SB chociaż pomylił się co do koloru mundury.
Eugeniusz Woronko zmarł 07.06.1977 r. Helena Woronko zmarła 28.12.1988 r. Dzieci: Marek Woronko- lekarz chirurg urodzony 14.09.1939 r., zmarł 22.08.1987 r.
Córki: Maria Teresa Berzyńska i Hanna Helena Olszewska- obie nauczycielki obecnie na emeryturze.
Opracowała córka Hanna Woronko Olszewska
Comments
- 2020-11-07 andrzej grad
ś.p. - inż. Woronko, był moim nauczycielem. Jako syn ułana12pup, byłem jego uczniem - WSPANIAŁA POSTAĆ POLAKA!!!. Człowiek godny pamięci , a przede wszystkim... świetny wychowawca. Co prawda, nie dane mi było ukończyć szkoły pod jego opieką, bowiem śmierć mojego ojca(1961R.) pokrzyżowała mi życiowe plany, ale zawsze mam jego postać w pamięci - super człowiek!!!.