Search the resting place of Polish airmen
The database contains 8435 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..
How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.
Searching for burial sites by name:
|
|
Updated: 2012-11-28 ![]() |
Rank | ppłk obs.
|
---|---|
Date of birth | 1900-01-17
|
Date of death | 1949-12-07
|
Cemetery |
|
Grave | Kwatera 29, rząd 2, nr gobu 24
|
Photo of grave | |
Country | Polska
|
Period | The post war period |
Source
www.1944.pl/powstancze-biogramy/antoni-klimas,21209.html
Informacja: www.starepowazki.pl
KLIMAS ANTONI MICHAŁ 1900-1949), pseud. Perć. Oficer służby stałej lotnictwa WP: kapitan (1935), major (1943), podpułkownik (1945). Urodzony 13 stycznia 1900 r. w Krowodrzy (obecnie w granicach Krakowa), syn Wincentego, pracownika poczty, i Marii Krupskiej. Od 1910 r. uczył się w Szkole Wydziałowej Męskiej im. św. Mikołaja, a od 1913 r. w domu, przygotowując się do egzaminu do Seminarium Nauczycielskiego. Od sierpnia 1915 r. służył w Leg. Pol. jako zastępca sekcyjnego, potem sekcyjny w 5. pp (wstępując do Leg. Pol. podał się za starszego o rok, podobnie postąpił przy wstępowaniu do WP w 1918). Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) od września był zastępcą dowódcy plutonu kolejno w 33., 27. i 20. pp armii austriackiej na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. wrócił do kraju i wstąpił do WP. Początkowo służył w 4. pp Leg., awansując od stopnia kaprala do chorążego, a po ukończeniu kursu doszkolenia chorążych w Chełmnie (grudzień 1921 - lipiec 1922) objął w tym pułku dowództwo plutonu. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy (sierpień 1923 - lipiec 1925) przydzielony do 25. pp na dowódcę plutonu. Odkomenderowany na kurs aplikacyjny lotnictwa przy 4. pułku lotniczym w Toruniu (kwiecień 1926) i następnie na kurs obserwatorów lotniczych przy Oficerskiej Szkole Lotniczej w Grudziądzu (październik 1926), w lipcu 1927 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego, gdzie wkrótce zestal zastępcą dowódcy eskadry. W sierpniu 1927 r. uzyskał tytuł obserwatora lotniczego. Po ukończeniu kursu aerofotografii przy Politechnice Lwowskiej (1928) przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na instruktora i wykładowcę fotografii lotniczej. Od września 1933 r. do lipca 1935 r. studiował ten przedmiot na Politechnice Lwowskiej, od 1935 r. był asystentem działu fotograficznego w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, a od stycznia 1938 r. szefem Wydz. Foto w Dowództwie Lotnictwa. W kampanii wrześniowej 1939 r. zastępca dowódcy, następnie dowódca 1. lotniczego batalionu szturmowego w obronie Warszawy. Ciężko ranny 26 września, do listopada 1940 r. leczył się w Szpitalu Ujazdowskim i Wolskim, pozostając inwalidą. W konspiracji od maja 1941 r. w ZWZ-AK (początkowy przydział nie jest bliżej znany). Od listopada 1942 r. kierownik nowo utworzonego referatu lotniczego Wydz. III K-dy Obsz. Warszawa AK. Według meldunku szefa sztabu tej komendy, ppłk. Zygmunta Dobrowolskiego, z 19 grudnia - przewidywany był w przyszłości na stanowisko dowódcy lotnictwa Obsz. Warszawa. Z dniem 1 czerwca 1943 r. przeniesiony do K-dy Gł. AK, objął tu po kpt. Zygmuncie Policiewiczu stanowisko kierownika referatu organizacyjnego w Dowództwie Lotnictwa (Wydz. Lotnictwa w Oddz. III K-dy Gł. AK) i został mianowany majorem służby stałej. We wniosku odznaczeniowym szef Wydz. Lotnictwa, ("52"), płk Bernard Adamecki, pisał o nim 22 września 1944 r.: w czasie konspiracji pełnił początkowo służbę ref. lotn. Obszaru. Na tym stanowisku zorganizował 6 Oddziałów Lotniskowych. Była to praca pionierska, w którą włożył b. wiele rzetelnego wysiłku, wykazując przy tym duży talent organizacyjny. Jako szef org. 52 miał jeszcze szerszy zakres prac, jak organizowanie nowych oddziałów w terenie, usprawnianie sieci ref. lotn. przy Okręgach, opracowanie etatów jednostek lotn. itp. Ze wszystkich obowiązków wywiązywał się zawsze wzorowo bez względu na przeszkody i stany zagrożenia osobistego. Specjalnie wiele odwagi osobistej wykazał w podróżach inspekcyjnych z ramienia szefa 52 przeprowadzanych w strefie frontowej npla. Uczestnik Powstania Warszawskiego. Po kapitulacji oddziałów powstańczych opuścił miasto wraz z ludnością cywilną z zamiarem kontynuowania działalności konspiracyjnej. Od października 1944 r. szef sztabu Dowództwa Lotnictwa K-dy Gł. AK. Aresztowany w styczniu 1945 r. w Krakowie i internowany w ZSRR, w sierpniu tego roku został zwolniony ł w grudniu zweryfikowany w stopniu podpułkownika. Od marca 1946 do sierpnia 1948 r. pracował w Wydz. Aerofoto Polskich Linii Lotniczych "Lot". Ponownie aresztowany, po miesiącu został jednak zwolniony i po ukończeniu kursu księgowości podjął pracę w tym zawodzie. Popełnił samobójstwo 7 grudnia 1949 r. w Warszawie. Odznaczony Virtuti Militari V klasy (1920), dwukrotnie Krzyżem Walecznych (1921), Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami (26 września 1944).
A.K. Kunert, Słownik biograficzny.., t.2
Informacja: www.starepowazki.pl
KLIMAS ANTONI MICHAŁ 1900-1949), pseud. Perć. Oficer służby stałej lotnictwa WP: kapitan (1935), major (1943), podpułkownik (1945). Urodzony 13 stycznia 1900 r. w Krowodrzy (obecnie w granicach Krakowa), syn Wincentego, pracownika poczty, i Marii Krupskiej. Od 1910 r. uczył się w Szkole Wydziałowej Męskiej im. św. Mikołaja, a od 1913 r. w domu, przygotowując się do egzaminu do Seminarium Nauczycielskiego. Od sierpnia 1915 r. służył w Leg. Pol. jako zastępca sekcyjnego, potem sekcyjny w 5. pp (wstępując do Leg. Pol. podał się za starszego o rok, podobnie postąpił przy wstępowaniu do WP w 1918). Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) od września był zastępcą dowódcy plutonu kolejno w 33., 27. i 20. pp armii austriackiej na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. wrócił do kraju i wstąpił do WP. Początkowo służył w 4. pp Leg., awansując od stopnia kaprala do chorążego, a po ukończeniu kursu doszkolenia chorążych w Chełmnie (grudzień 1921 - lipiec 1922) objął w tym pułku dowództwo plutonu. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy (sierpień 1923 - lipiec 1925) przydzielony do 25. pp na dowódcę plutonu. Odkomenderowany na kurs aplikacyjny lotnictwa przy 4. pułku lotniczym w Toruniu (kwiecień 1926) i następnie na kurs obserwatorów lotniczych przy Oficerskiej Szkole Lotniczej w Grudziądzu (październik 1926), w lipcu 1927 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego, gdzie wkrótce zestal zastępcą dowódcy eskadry. W sierpniu 1927 r. uzyskał tytuł obserwatora lotniczego. Po ukończeniu kursu aerofotografii przy Politechnice Lwowskiej (1928) przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na instruktora i wykładowcę fotografii lotniczej. Od września 1933 r. do lipca 1935 r. studiował ten przedmiot na Politechnice Lwowskiej, od 1935 r. był asystentem działu fotograficznego w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, a od stycznia 1938 r. szefem Wydz. Foto w Dowództwie Lotnictwa. W kampanii wrześniowej 1939 r. zastępca dowódcy, następnie dowódca 1. lotniczego batalionu szturmowego w obronie Warszawy. Ciężko ranny 26 września, do listopada 1940 r. leczył się w Szpitalu Ujazdowskim i Wolskim, pozostając inwalidą. W konspiracji od maja 1941 r. w ZWZ-AK (początkowy przydział nie jest bliżej znany). Od listopada 1942 r. kierownik nowo utworzonego referatu lotniczego Wydz. III K-dy Obsz. Warszawa AK. Według meldunku szefa sztabu tej komendy, ppłk. Zygmunta Dobrowolskiego, z 19 grudnia - przewidywany był w przyszłości na stanowisko dowódcy lotnictwa Obsz. Warszawa. Z dniem 1 czerwca 1943 r. przeniesiony do K-dy Gł. AK, objął tu po kpt. Zygmuncie Policiewiczu stanowisko kierownika referatu organizacyjnego w Dowództwie Lotnictwa (Wydz. Lotnictwa w Oddz. III K-dy Gł. AK) i został mianowany majorem służby stałej. We wniosku odznaczeniowym szef Wydz. Lotnictwa, ("52"), płk Bernard Adamecki, pisał o nim 22 września 1944 r.: w czasie konspiracji pełnił początkowo służbę ref. lotn. Obszaru. Na tym stanowisku zorganizował 6 Oddziałów Lotniskowych. Była to praca pionierska, w którą włożył b. wiele rzetelnego wysiłku, wykazując przy tym duży talent organizacyjny. Jako szef org. 52 miał jeszcze szerszy zakres prac, jak organizowanie nowych oddziałów w terenie, usprawnianie sieci ref. lotn. przy Okręgach, opracowanie etatów jednostek lotn. itp. Ze wszystkich obowiązków wywiązywał się zawsze wzorowo bez względu na przeszkody i stany zagrożenia osobistego. Specjalnie wiele odwagi osobistej wykazał w podróżach inspekcyjnych z ramienia szefa 52 przeprowadzanych w strefie frontowej npla. Uczestnik Powstania Warszawskiego. Po kapitulacji oddziałów powstańczych opuścił miasto wraz z ludnością cywilną z zamiarem kontynuowania działalności konspiracyjnej. Od października 1944 r. szef sztabu Dowództwa Lotnictwa K-dy Gł. AK. Aresztowany w styczniu 1945 r. w Krakowie i internowany w ZSRR, w sierpniu tego roku został zwolniony ł w grudniu zweryfikowany w stopniu podpułkownika. Od marca 1946 do sierpnia 1948 r. pracował w Wydz. Aerofoto Polskich Linii Lotniczych "Lot". Ponownie aresztowany, po miesiącu został jednak zwolniony i po ukończeniu kursu księgowości podjął pracę w tym zawodzie. Popełnił samobójstwo 7 grudnia 1949 r. w Warszawie. Odznaczony Virtuti Militari V klasy (1920), dwukrotnie Krzyżem Walecznych (1921), Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami (26 września 1944).
A.K. Kunert, Słownik biograficzny.., t.2
Comments
- 2012-12-07 Charytoniuk Zbigniew
fascynujący życiorys! Jeden Krzyż Walecznych to chyba za Wrzesień?