Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8485 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

Jan Tadeusz
Wolszlegier



Updated: 2013-05-23
Rank
ppłk

Date of birth
1891-01-27

Date of death
1959-07-10

Cemetery
mapa
Śmigiel, Św. Wita - cmentarz parafialny
Wsp. 52.010842, 16.531309

Grave
Rodzinny
Photo of grave

Country
Polska

Period
The post war period

Source
Informacja: www.express.bydgoski.pl     
ck-smigiel.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=998:pplk-jan-tadeusz-wolszleger-dowodca-wojsk-balonowych-w-ii-rp&catid=138&Itemid=253&lang=pl    
    
Jan Wolszlegier przyszedł na świat w okolicach Chodzieży 27 stycznia 1891 r. [(urodził się w m. Chojnice w rodzinie Adama i Heleny Wolszlegierów) W. Grudniak]. Uczył się w gimnazjum w Chojnicach. Niestety nie było sądzone zakończyć nauki w tym mieście. Kontynuował ją w gimnazjum w Chełmnie. W 1911 r. Został powołany do szkoły podchorążych rezerwy w Reinickendorf pod Berlinem.    
    
Przed wybuchem I wojny światowej działał w polskich organizacjach patriotycznych. To między innymi sprawiło, że zmieniał gimnazjum. Rodzinna Chodzież nie leżała w Polsce. W czasie wojny służył w armii niemieckiej. Związany był z wojskami balonowymi. Był obserwatorem balonowym. W marcu 1916 r. został adiutantem grupy aeronautycznej. Do końca wojny ukończył kurs dowódców kompanii balonowych i kurs aerofotografii. Dowodził jednostkami aeronautycznymi. Kompanią Aeronautyczną. Tymczasowo pełnił obowiązki dowódcy grupy aeronautycznej.    
    
W drugiej połowie grudnia 1918 r. został zdemobilizowany z armii niemieckiej. W cywilu dział w Polskiej Organizacji Wojskowej Pomorza. Nie posiedział w domu. Przekroczył granicę. Ruszył do Polski. W połowie 1919 r. otrzymał stanowisko w Dowództwie Wojsk Aeronautycznych. Następnie. Następnie objął dowództwo I. Grupy Aeronautycznej. Grupa została utworzona z trzech pierwszych polskich kompanii aeronautycznych. 23 lutego 1920 r. razem ze swoimi baloniarzami znalazł się na froncie wojny polsko - rosyjskiej. W kwietniu 1920 r. został szefem Sekcji III Aeronautycznej w Szefostwie Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Do jego zadań należała polityka kadrowa i zaopatrzeniowa wojsk balonowych Wojska Polskiego. Nie za bardzo mu ta rolo odpowiadała. Na własną prośbę wrócił na stanowisko dowódcy I. Batalionu Aeronautycznego. Po operacji warszawskiej jego batalion z nim jako dowódcą został wycofany z działań na froncie. Baloniarze znaleźli się w syrenim grodzie. Pozostawał w stolicy prawie do końca roku. Wtedy został przeniesiony do Poznania. W lipcu 1921 r. Jan znalazł się w Departamencie III Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pod koniec roku wrócił na stanowisko dowódcy I. Batalionu Aeronautycznego. W 1923 roku został wysłany do Centralnej Szkoły Aeronautycznej. Po odbytym w jej murach szkoleniu został jej komendantem. Nie był nim długo. Szkoła została rozwiązana. Jan nie poszedł na bezrobocie. Został dowódcą jedynego pozostawionego w Wojsku Polskim Batalionu Balonowego. Stacjonował w Toruniu. Na rok przed Przewrotem Majowym ukończył kurs sterowcowy. W latach 1934 - 1939 był szefem w samodzielnego referatu balonowego w Departamencie Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych.    
    
30 sierpnia 1939 r. rozkazem ministra spraw wojskowych wojska balonowe miały podlegać nie Dowództwu Lotnictwa a Dowództwu Obrony Przeciwlotniczej. W związku z tym po ogłoszonej mobilizacji jego Wydział Balonowy z nim samym wszedł w skład Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej Kraju. W trakcie kampanii wrześniowej przekroczył granicę z Węgrami. Nie zdążył do Francji. Został internowany. Tak spędził czas do końca wojny. Po zajęciu Węgier przez wyzwolicieli to jest Rosjan w kwietniu 1945 r. trafił do obozu zbiorczego pod Budapesztem. Miesiąc później był w Polsce w Krakowie. Z Krakowa wywędrował do Torunia. Tu w znanym z przedwojnia mieście Kopernika chciał dalej służyć w wojsku. Nie został powołany. Pracował poza wojskiem. W 1953 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 10 lipca 1959 r.    
    
Konrad RYDOŁOWSKI