"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
Informacja: cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=3096     
    
Jerzy Garbiński urodził się w Rosji 22 maja 1896 r. Po ukończeniu nauki w szkole realnej rozpoczął studia na politechnice w Kijowie. Nie ukończył ich. Przerwał je z chwilą wybuchu I wojny światowej wstępując do Szkoły Kawalerii. Brał udział w walkach. Nie związał swojego wojskowego życia z kawalerią. Od marca do grudnia 1916 r. był uczniem Szkoły Pilotów w Gatczynie. Z tej wyruszył na front rosyjsko ? niemiecki. W trakcie jednego z lotów został ranny. Przez czas pewien był instruktorem pilotażu w Szkole Oficerów Obserwatorów.    
Z chwilą formowania oddziałów Wojska Polskiego na terenie Rosji zaciągnął się do II Polskiego Oddziału Awiacyjnego. Ten wchodził w skład II Korpusu Polskiego. Latał w nim na rozpoznanie. Po bitwie w okolicach Kaniowa po rozbrojeniu oddziału dostał się do niewoli. Uciekł z niej aby znaleźć się w Warszawie. Tu działając w konspiracji współuczestniczył w pracach związku lotników. Razem z nimi brał udział w opanowaniu lotniska na Polu Mokotowskim. Gdy Polska odzyskała niepodległość 11 listopada 1918 r. wstąpił do polskiego lotnictwa wojskowego. W Warszawie w powołanej do życia Szkole Lotniczej objął stanowisko instruktora pilotażu. Po odwołaniu z belfrowania został oficerem sztabowym IV Grupy Lotniczej a z tej przeszedł na stanowisko dowódcy eskadry. Z chwilą reorganizacji szkół lotniczych niepodległej Polski powierzono Jerzemu stanowisko szefa pilotażu w Niższej Szkole Pilotażu. Placówka miała swoją siedzibę ( o tym chyba mało kto pamięta ) w Bydgoszczy. Po awansie na stopień kapitana przejął obowiązki komendanta Szkoły Lotniczej.    
15 sierpnia 1924 r. zaliczył awans na stopień majora pilota. Był między innymi dowódcą dywizjonu w 3. Pułku Lotniczym i dowódcą bazy lotniczej 2. Pułku Lotniczego. Komenderował w Dęblinie Szkołą Podchorążych Lotnictwa od listopada 1933 do 1935 r. Ostatniego miesiąca pokoju to jest w sierpniu 1939 r. powierzono Garbińskiemu dowodzenie lotnictwem Armii ?Prusy?. Razem z nim brał udział w walkach na wrześniowym polskim niebie. Niepogodzony z przegraną przez Węgry udał się do Francji. Na gościnnej francuskiej ziemi objął stanowisko przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjnej przy Dowództwie Polskich Sił Powietrznych. Następnie od marca 1940 r. był Komendantem Bazy Lotniczej ( Garnizonu ) w znanym polskim lotnikom Bron. Na miesiąc przed upadkiem Francji został komendantem Szkoły Pilotów w St. Etienne. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii przeszedł przeszkolenie w lotach na angielskich samolotach. 17 marca 1941 r. będąc na Wyspie Ostatniej Nadziei został wyznaczony na oficera seniora Polskiej Szkoły Pilotażu w Hucknall. Takie same stanowisko zajął 24 czerwca 1941 r. w Peterbourough, Polski Ośrodek Szkolenia Przedwstępnego. Wrócił z niego po trzech miesiącach do poznanego wcześniej Hucknall.    
    
Do 1947 r. pozostawał poza Polską. Gdy wrócił nie było miejsca dla niego w lotnictwie. Pracował poza nim. Co nie znaczy, że nie zerwał z nim kontaktów. To on był założycielem i działaczem Klubu Seniorów Lotnictwa. Zmarł 19 września 1979 r. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim ( starym ) w stolicy.     
    
Konrad RYDOŁOWSKI