Search the resting place of Polish airmen
The database contains 8384 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..
How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.
Searching for burial sites by name:
|
|
![]() |
Updated: 2013-02-25 ![]() |
Official Number | 76833
|
---|---|
Rank | polski: gen.bryg.pil./Insp. PSP/
brytyjski: G/Cpt |
Date of birth | 1892-06-08
|
Date of death | 1945-02-25
|
Cemetery |
|
Grave | Polish Service Plot Section BB Grave 471.
|
Photo of grave | |
Country | Wielka Brytania
|
Period | World War II |
Source
"Księga lotników polskich..." O. Cumft, H.K. Kujawa
Zdjęcie lotnika: IPMS
Zdjęcie grobu: stonechaser.blogspot.com/2012/01/polish-airmen-in-layton-cemetery.html
pl.wikipedia.org/wiki/Władysław_Kalkus
Władysław Kalkus przyszedł na świat 8 czerwca 1892 r. we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył ośmioklasowe gimnazjum. Egzaminy maturalne zdał w Buchaczu. Studiował trzy semestry prawo na Uniwersytecie we Lwowie. Jako poddany cesarza Austro - Węgier wstąpił do jego armii 1 października 1913 r. Odbył przeszkolenie w Szkole Oficerów Rezerwy w swoim rodzinnym mieście. 1 sierpnia 1914 r. został zmobilizowany. Wyruszył na front jako dowódca plutonu. Razem ze swoim udziałem piechoty brał udział w walkach. W wyniku tych został ranny. Po powrocie do zdrowia wrócił na front. Walczył nie tylko z Rosjanami. Znalazł się również na froncie włoskim. Na tym został ranny po raz drugi. Trafił do szpitala. Po opuszczeniu tego znalazł się znów na froncie. Uczestniczył w walkach również na froncie serbskim.
Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął od 16 listopada 1918 r. Początkowo brał udział w walkach o polskość swojego miasta, Lwowa. Od 1 grudnia 1918 r. na własną prośbę znalazł się w lotnictwie. Wiedzę z dziedziny nowej broni pobierał w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie i w Krakowie w Niższej Szkole Pilotów. Tę wykorzystywał w lotach na początku jak zwykły pilot a następnie dowódca eskadry. Dowodził również połączonymi dwoma eskadrami wywiadowczymi. Pełnił obowiązki dowódcy dyonu lotniczego. Pod koniec listopada 1921 r. objął stanowisko dowódcy eskadry w krakowskim pułku lotniczym. Z grodem Kraka był związany do końca lutego 1923 r. W marcu tego roku znalazł się w Warszawie. Wiązało to się z przydziałem do Centralnych Zakładów Lotniczych. Zajmował w nich różne stanowiska. Od 12 kwietnia do 30 czerwca 1924 r. przeszedł do pracy Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych z niego już nie wrócił pod Wawel. Wszedł w skład Kadry Oficerów Lotnictwa i przydzielony do Departamentu IV Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Od połowy 1922 r. w życiu prywatnym był ojcem. Syn, urodził się 14 czerwca 1922 r. Miał pójść w ślady ojca. Ten jeszcze o tym nie wiedział. 5 listopada 1928 r. Władysław został zastępcą dowódcy pułku stacjonującego w syrenim grodzie. Od grudnia 1928 do kwietnia 1929 r. uczestniczył w kursie organizowanym przez Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Po jego ukończeniu 27 czerwca 1929 r. objął dowodzenie pułkiem lotniczym stacjonującym w Poznaniu. Jednocześnie w zastępstwie pełnił obowiązki dowódcy 2 Grupy Aeronautycznej. W tym czasie awansował z zastępcy na dowódcę 1 pułku lotniczego w Warszawie. Nie rozstawał się z Grupami Aeronautycznymi. Był zastępcą w 1 a następnie dowódcą 3. Miał za sobą Kurs Informacyjny Wyższych Dowódców. Pełnił obowiązki dowódcy lotnictwa w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W czasie wojny polsko - rosyjskiej w 1920 r. ranny lądował przymusowo na terenie zajętym przez nieprzyjaciela. Jako dowódca 3 Grupy Lotniczej w 1938 r. dowodząc lotnictwem Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Śląsk" zajmował w imieniu Polski Zaolzie. Stopień generała brygady otrzymał 19 marca 1939 r.
Podczas Wojny Obronnej we wrześniu 1939 r. dowodził lotnictwem w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Razem z nim ewakuował się do Rumunii. Nie pozostał w niej długo. Znalazł się we Francji. Tam uzyskał przydział do Dowództwa Lotnictwa i Obrony Przeciw Lotniczej. W marcu 1940 r. wyznaczony został na Inspektora Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii - delegat dowódcy Polskich Sił Powietrznych. Gdy sojusznicza Francja skapitulowała został zwolniony z funkcji, którą powierzono mu we Francji. Przeszedł na powierzone mu stanowisko dowódcy 18 OTU w Bramcote. Następnie od końca 1941 r. był szefem ekspozytury i delegatem Inspektora Polskich Sił Powietrznych a dalej Dowódcy Polskich Sił Powietrznych w Blackpool.
24 czerwca 1943 r. stracił syna. Wacław Kalkus zginął śmiercią lotnika w czasie lotu bojowego. Latał w stopniu porucznika nawigatora z załogami bombowymi. Tego dnia wykonywał specjalne zadanie nad okupowaną Holandią. Sprawcą zestrzelenia był niemiecki nocny myśliwiec. Pochowany został na cmentarzu w Amsterdamie. Ojciec przeżył syna.
W czasie pełnienia służby wojskowej u Władysława Kalkusa zdiagnozowano chorobę nowotworową. Decyzja lekarzy został skierowany do szpitala. Leczył się w Szpitalu Wojskowym w Ormskrik. Zmarł z dala od Lwowa w Wielkiej Brytanii 23 lutego 1945 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Opracowanie: Konrad Rydołowski
* data śmierci podana za Stefan Czmur i Waldemar Wójcik: Generałowie w stalowych mundurach. Dom Wydawniczy Bellona i Red. Czasopism WL i OP 2003 .
Zdjęcie lotnika: IPMS
Zdjęcie grobu: stonechaser.blogspot.com/2012/01/polish-airmen-in-layton-cemetery.html
pl.wikipedia.org/wiki/Władysław_Kalkus
Władysław Kalkus przyszedł na świat 8 czerwca 1892 r. we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył ośmioklasowe gimnazjum. Egzaminy maturalne zdał w Buchaczu. Studiował trzy semestry prawo na Uniwersytecie we Lwowie. Jako poddany cesarza Austro - Węgier wstąpił do jego armii 1 października 1913 r. Odbył przeszkolenie w Szkole Oficerów Rezerwy w swoim rodzinnym mieście. 1 sierpnia 1914 r. został zmobilizowany. Wyruszył na front jako dowódca plutonu. Razem ze swoim udziałem piechoty brał udział w walkach. W wyniku tych został ranny. Po powrocie do zdrowia wrócił na front. Walczył nie tylko z Rosjanami. Znalazł się również na froncie włoskim. Na tym został ranny po raz drugi. Trafił do szpitala. Po opuszczeniu tego znalazł się znów na froncie. Uczestniczył w walkach również na froncie serbskim.
Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął od 16 listopada 1918 r. Początkowo brał udział w walkach o polskość swojego miasta, Lwowa. Od 1 grudnia 1918 r. na własną prośbę znalazł się w lotnictwie. Wiedzę z dziedziny nowej broni pobierał w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie i w Krakowie w Niższej Szkole Pilotów. Tę wykorzystywał w lotach na początku jak zwykły pilot a następnie dowódca eskadry. Dowodził również połączonymi dwoma eskadrami wywiadowczymi. Pełnił obowiązki dowódcy dyonu lotniczego. Pod koniec listopada 1921 r. objął stanowisko dowódcy eskadry w krakowskim pułku lotniczym. Z grodem Kraka był związany do końca lutego 1923 r. W marcu tego roku znalazł się w Warszawie. Wiązało to się z przydziałem do Centralnych Zakładów Lotniczych. Zajmował w nich różne stanowiska. Od 12 kwietnia do 30 czerwca 1924 r. przeszedł do pracy Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych z niego już nie wrócił pod Wawel. Wszedł w skład Kadry Oficerów Lotnictwa i przydzielony do Departamentu IV Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Od połowy 1922 r. w życiu prywatnym był ojcem. Syn, urodził się 14 czerwca 1922 r. Miał pójść w ślady ojca. Ten jeszcze o tym nie wiedział. 5 listopada 1928 r. Władysław został zastępcą dowódcy pułku stacjonującego w syrenim grodzie. Od grudnia 1928 do kwietnia 1929 r. uczestniczył w kursie organizowanym przez Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Po jego ukończeniu 27 czerwca 1929 r. objął dowodzenie pułkiem lotniczym stacjonującym w Poznaniu. Jednocześnie w zastępstwie pełnił obowiązki dowódcy 2 Grupy Aeronautycznej. W tym czasie awansował z zastępcy na dowódcę 1 pułku lotniczego w Warszawie. Nie rozstawał się z Grupami Aeronautycznymi. Był zastępcą w 1 a następnie dowódcą 3. Miał za sobą Kurs Informacyjny Wyższych Dowódców. Pełnił obowiązki dowódcy lotnictwa w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W czasie wojny polsko - rosyjskiej w 1920 r. ranny lądował przymusowo na terenie zajętym przez nieprzyjaciela. Jako dowódca 3 Grupy Lotniczej w 1938 r. dowodząc lotnictwem Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Śląsk" zajmował w imieniu Polski Zaolzie. Stopień generała brygady otrzymał 19 marca 1939 r.
Podczas Wojny Obronnej we wrześniu 1939 r. dowodził lotnictwem w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Razem z nim ewakuował się do Rumunii. Nie pozostał w niej długo. Znalazł się we Francji. Tam uzyskał przydział do Dowództwa Lotnictwa i Obrony Przeciw Lotniczej. W marcu 1940 r. wyznaczony został na Inspektora Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii - delegat dowódcy Polskich Sił Powietrznych. Gdy sojusznicza Francja skapitulowała został zwolniony z funkcji, którą powierzono mu we Francji. Przeszedł na powierzone mu stanowisko dowódcy 18 OTU w Bramcote. Następnie od końca 1941 r. był szefem ekspozytury i delegatem Inspektora Polskich Sił Powietrznych a dalej Dowódcy Polskich Sił Powietrznych w Blackpool.
24 czerwca 1943 r. stracił syna. Wacław Kalkus zginął śmiercią lotnika w czasie lotu bojowego. Latał w stopniu porucznika nawigatora z załogami bombowymi. Tego dnia wykonywał specjalne zadanie nad okupowaną Holandią. Sprawcą zestrzelenia był niemiecki nocny myśliwiec. Pochowany został na cmentarzu w Amsterdamie. Ojciec przeżył syna.
W czasie pełnienia służby wojskowej u Władysława Kalkusa zdiagnozowano chorobę nowotworową. Decyzja lekarzy został skierowany do szpitala. Leczył się w Szpitalu Wojskowym w Ormskrik. Zmarł z dala od Lwowa w Wielkiej Brytanii 23 lutego 1945 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Opracowanie: Konrad Rydołowski
* data śmierci podana za Stefan Czmur i Waldemar Wójcik: Generałowie w stalowych mundurach. Dom Wydawniczy Bellona i Red. Czasopism WL i OP 2003 .
Comments