Informacja: polskafundacja.org/wro.jpg     
    
Urodzony w Warszawie 7 grudnia 1912 roku (w rodzinie Piotra i Marianny Wróblów - W. Grudniak). Po ukończeniu gimnazjum wstępuje do Szkoły Lotniczej w Dęblinie, a następnie studiuje mechanikę na Politechnice Warszawskiej. Był pilotem samolotów myśliwskich. Z chwilą wybuchu wojny zostaje zmobilizowany w randze podporucznika. Kilkakrotnie odznaczony. Po dostaniu się do niewoli, przez pięć lat więziony w obozach jenieckich, z których trzykrotnie próbował uciekać. Nie tylko sam nie upada na duchu, ale pomaga przetrwać współtowarzyszom niedoli. Samozaparcie i zimna krew pozwoliły mu przetrwać wojnę, łącznie z długim "marszem śmierci". Po zakończeniu wojny, w r. 1945 osiedla się w Belgii, gdzie poznaje swą przyszłą żonę. r. Pracuje w Polskim Czerwonym Krzyżu i w Polskim Dzienniku w Brukseli. W r. 1951 przyjechał do Montrealu, gdzie pracował w różnych przesiębiorstwach aż do emerytury. Należał do organizacji polonijnych i brał udział w budowie obozu harcerskiego "Gniezno". Wśród swych przyjaciół był znany jako prawy Polak i patriota wychowany w miłości do kraju i do bliźniego. Zmarł 4 stycznia 1987 roku, pochowany na wojskowym cmentarzu Field of Honour w Pointe-Claire. W lipcu 1996 roku prochy jego przeniesiono do Kwatery Zasłużonych Fundacji.