Search the resting place of Polish airmen
The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..
How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.
Searching for burial sites by name:
|
|
Updated: 2014-05-06 |
Rank | plut.pchor./32 ER/
|
---|---|
Date of birth | 1911-11-10
|
Date of death | 1992-02-21
|
Cemetery |
|
Grave | 18; A; 34
|
Photo of grave | |
Country | Polska
|
Period | The post war period |
Source
Informacja i zdjęcie: Krzysztof Michalski
kedzierzynkozle.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=wyniki&name=Łopiński&x=78&y=22
Marian Łopiński urodził się 10 listopada 1911 roku w Berlinie, w rodzinie polskiego emigranta Władysława i Wiktorii. Po powrocie rodziny Łopińskich do odrodzonej Polski, ukończył szkołę powszechną i średnią. W roku 1925 M. Łopiński wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. Przez cztery lata pełnił w nim funkcję drużynowego w stopniu instruktora podharcmistrza. W roku 1932 został powołany do służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył ją w stopniu kaprala podchorążego. W latach 1935 - 1937 odbył kilka ćwiczeń wojskowych w Ławicy pod Poznaniem, po których awansował do stopnia plutonowego podchorążego. Od 1937 roku M. Łopiński pracował w Państwowych Zakładach Lotniczych w Mielcu, w charakterze mistrza budowy i wykończenia kadłubów samolotów. Podczas kampanii wrześniowej w 1939r. walczył w 32 eskadrze lotniczej 3 pułku lotniczego, jako strzelec pokładowych samolotów bombowych "Karaś". W dniu 7 października powrócił do Mielca. W roku 1940 pracował jako robotnik w Zakładach Lotniczych, przemianowanych przez Niemców na Heinkeflugzeugwerke. Po kilku miesiącach otworzył własny warsztat blacharsko - instalacyjny. Prowadził go do 6 sierpnia 1944r. Po wyzwoleniu Mielca wstąpił do Wojska Polskiego. Wcielony został do 14 pp 6 dywizji piechoty I Armii Wojska Polskiego. Z jednostką tą przeszedł szlak bojowy od prawobrzeżnej Warszawy do Kołobrzegu. Pełnił funkcję dowódcy plutonu. W dniu 11marca w walkach pod Kołobrzegiem został ranny w nogę. Po dokonanej amputacji nogi został zdemobilizowany. W sierpniu 1945 roku osiedlił się w Otmuchowie, pow. Grodków. Rozpoczął tam ożywioną działalność społeczno - polityczną. Był współorganizatorem Związku Osadników Wojskowych, obejmującym swą działalnością powiat grodkowski. Sprawował w nim funkcję prezesa. Wchodził też w skład Zarządu Wojewódzkiego Związku Osadników Wojskowych w Opolu oraz w skład Prezydium Zarządu Głównego ZOW w Warszawie. W sierpniu 1949 roku Marian Łopiński przyjechał do Kędzierzyna. Podjął tu prace w Spółdzielni Inwalidów, na stanowisku wiceprezesa. W maju 1950 roku przeniósł się do pracy w Zakładach Azotowych. W pierwszych wyborach do Rady Zakładowej został wybrany do plenum RZ. Pełnił w nim funkcję sekretarza. W kolejnych kadencjach pełnił funkcje przewodniczącego komisji socjalno - ubezpieczeniowej. Przez kilka lat pełnił funkcję księgowego i kierownika pracowniczej kasy zapomogowo - pożyczkowej. W roku 1962 współorganizował w Azotach, Klub Honorowych Krwiodawców. Do 1975 roku był jego przewodniczącym. M. Łopiński współorganizował też Związek Inwalidów Wojennych. Przez wiele lat był jego przewodniczącym. W roku 1975 przeszedł na emeryturę. Nadal pracował społecznie. W 1983r. rozpoczął działalność w ZBoWiD. Za swoją działalność M. Łopiński odznaczony został m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia, Virtuti Militari, Medalem - Za udział w wojnie obronnej 1939roku, Medalem "Za Warszawę", Medalem X i XXX - lecia Polski Ludowej. Zmarł w dniu 21 lutego 1992r.
Roman Nowacki: "Cmentarze Kędzierzyna-Koźla"
kedzierzynkozle.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=wyniki&name=Łopiński&x=78&y=22
Marian Łopiński urodził się 10 listopada 1911 roku w Berlinie, w rodzinie polskiego emigranta Władysława i Wiktorii. Po powrocie rodziny Łopińskich do odrodzonej Polski, ukończył szkołę powszechną i średnią. W roku 1925 M. Łopiński wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. Przez cztery lata pełnił w nim funkcję drużynowego w stopniu instruktora podharcmistrza. W roku 1932 został powołany do służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył ją w stopniu kaprala podchorążego. W latach 1935 - 1937 odbył kilka ćwiczeń wojskowych w Ławicy pod Poznaniem, po których awansował do stopnia plutonowego podchorążego. Od 1937 roku M. Łopiński pracował w Państwowych Zakładach Lotniczych w Mielcu, w charakterze mistrza budowy i wykończenia kadłubów samolotów. Podczas kampanii wrześniowej w 1939r. walczył w 32 eskadrze lotniczej 3 pułku lotniczego, jako strzelec pokładowych samolotów bombowych "Karaś". W dniu 7 października powrócił do Mielca. W roku 1940 pracował jako robotnik w Zakładach Lotniczych, przemianowanych przez Niemców na Heinkeflugzeugwerke. Po kilku miesiącach otworzył własny warsztat blacharsko - instalacyjny. Prowadził go do 6 sierpnia 1944r. Po wyzwoleniu Mielca wstąpił do Wojska Polskiego. Wcielony został do 14 pp 6 dywizji piechoty I Armii Wojska Polskiego. Z jednostką tą przeszedł szlak bojowy od prawobrzeżnej Warszawy do Kołobrzegu. Pełnił funkcję dowódcy plutonu. W dniu 11marca w walkach pod Kołobrzegiem został ranny w nogę. Po dokonanej amputacji nogi został zdemobilizowany. W sierpniu 1945 roku osiedlił się w Otmuchowie, pow. Grodków. Rozpoczął tam ożywioną działalność społeczno - polityczną. Był współorganizatorem Związku Osadników Wojskowych, obejmującym swą działalnością powiat grodkowski. Sprawował w nim funkcję prezesa. Wchodził też w skład Zarządu Wojewódzkiego Związku Osadników Wojskowych w Opolu oraz w skład Prezydium Zarządu Głównego ZOW w Warszawie. W sierpniu 1949 roku Marian Łopiński przyjechał do Kędzierzyna. Podjął tu prace w Spółdzielni Inwalidów, na stanowisku wiceprezesa. W maju 1950 roku przeniósł się do pracy w Zakładach Azotowych. W pierwszych wyborach do Rady Zakładowej został wybrany do plenum RZ. Pełnił w nim funkcję sekretarza. W kolejnych kadencjach pełnił funkcje przewodniczącego komisji socjalno - ubezpieczeniowej. Przez kilka lat pełnił funkcję księgowego i kierownika pracowniczej kasy zapomogowo - pożyczkowej. W roku 1962 współorganizował w Azotach, Klub Honorowych Krwiodawców. Do 1975 roku był jego przewodniczącym. M. Łopiński współorganizował też Związek Inwalidów Wojennych. Przez wiele lat był jego przewodniczącym. W roku 1975 przeszedł na emeryturę. Nadal pracował społecznie. W 1983r. rozpoczął działalność w ZBoWiD. Za swoją działalność M. Łopiński odznaczony został m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia, Virtuti Militari, Medalem - Za udział w wojnie obronnej 1939roku, Medalem "Za Warszawę", Medalem X i XXX - lecia Polski Ludowej. Zmarł w dniu 21 lutego 1992r.
Roman Nowacki: "Cmentarze Kędzierzyna-Koźla"