"Księga lotników polskich..." O. Cumft, H.K. Kujawa    
"Ku czci..." Zbiorowa    
"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
"Ppor.pil. Marian Bełc - As myśliwski dywizjony 303" Zb. Charytoniuk, W. Zmyślony.    
www.polishairforce.pl/belc.html     
pl.wikipedia.org/wiki/Marian_Bełc     
    
Marian Bełc urodził się w 27 stycznia 1914 r. (w m. Paplin - W.G.). Przeszkolenie lotnicze odbył w 5 Pułku Lotniczym. Po jego ukończeniu rozpoczął samodzielne loty w jednej z jego eskadr myśliwskich. Razem z nią wyruszył na front. W pamiętnym dla nas wrześniu 1939 r. latał bojowo w lotnictwie Armii "Modlin". Trzeciego dnia wojny zestrzelił pierwszy swój pierwszy nieprzyjacielski samolot. Był nim myśliwski Me - 110.    
Po kapitulacji podobnie jak wielu jego kolegów lotników za bronią ruszył do Francji. Dotarł do niej przez Rumunię. Będąc we Francji po odpowiednim przeszkoleniu latał w kluczu myśliwskim Zdzisława Krasnodębskiego.    
Kiedy francuski sojusznik skapitulował pod naporem wojsk III Rzeszy ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Tu na Wyspie Ostatniej Nadziei odbył przeszkolenie w lotach na myśliwcach, którymi dysponował RAF. 2 sierpnia 1940 r. został skierowany do polskiego dywizjonu myśliwskiego. Był nim właśnie co powstały 303 Dywizjon Myśliwski im. Tadeusza Kościuszki. Razem z nim brał udział w powietrznej Bitwie o Wielką Brytanię. 26 września tego samego roku powiększył swoje konto zestrzeleń. Posłał do ziemi niemieckiego myśliwca Me - 109. Nie miał niestety szczęścia 30 września. Sam został zestrzelony w czasie powietrznej walki z nieprzyjacielem. Ratował się szczęśliwie skacząc na spadochronie. Po powrocie do "Kościuszkowców" dalej latał bojowo. 5 października celną serią wyeliminował z walki Me - 110. Natomiast dwa dni później uczynił to samo z Me - 109.    
Po zwycięstwach nastał dla Mariana czas nauki. Dla uzupełnienia swoje wiedzy został wysłany do Szkoły Podchorążych. Gdy ją ukończył otrzymał nominację oficerską. Z nią wrócił do swojego dywizjonu. Dopisywało mu szczęście. 24 czerwca 1941 r. pozbawił lotnictwo wroga jednego myśliwca Me - 109. Na następny sukces czekał tylko czy aż cztery dni. Nie spudłował. Wróg mógł spisać ze stanu posiadania następnego myśliwca Me - 109. Pod koniec kwietnia 1942 r. znów został odwołany od lotów bojowych. Tym razem znalazł się w Grangemouth. Tu jako instruktor 58 OTU przekazywał swoją lotniczą wiedzę swoim młodszym kolegom. 27 sierpnia 1942 r. nie wiedział, że startuje do ostatniego lotu w swoim życiu. Tego dnia wykonywał zwyczajowe loty treningowe z uczniami. W czasie jednego z nich podchodząc do lądowania jego samolot uległ rozbiciu. Instruktor z uczniem zginęli na miejscu.     
    
Opracowanie Konrad Rydołowski