Search the resting place of Polish airmen

The database contains 8489 names of Polish airmen buried in military cemeteries around the world..

How do I search?
Please enter the name in the box below. It is not necessary to mention all the names of airmen.If you enter first three letters the application will prompt you the names of airmen. To access the details select the airmen by clicking the mouse on the selected option menu.

Searching for burial sites by name:

Stanisław Jerzy
Olejnik



Lista Krzystka Updated: 2023-01-06
Official Number
781752

Rank
polski: sierż.strzel.pokł./304 DB/

brytyjski: W/O

Date of birth
1919-04-23

Date of death
2005-01-12

Cemetery
mapa
Kraków, Rakowicka - Cmentarz Rakowicki
Wsp. 50.073303, 19.956256

Grave
Kwatera: LXIII; Rząd: 8; Miejsce: 30
Photo of grave

Country
Polska

Period
The post war period

Source
Informacja: Mariusz Konarski.    
Zdjęcie: Piotr Hodyra.    
Biogram: dr Mariusz Konarski    
Kilka lat temu podczas wizyty w Krakowie miałem przyjemność odwiedzić podporucznika w st. spocz. Stanisława Olejnika, jednego z bohaterów atlantyckich patroli oraz lotów ze zrzutami dla okupowanej Europy. Popijając kawę słuchałem jego opowieści o niełatwej drodze do lotnictwa, któremu pozostał na zawsze wierny. Urodził się 23 kwietnia 1919 roku w Krakowie. Tam też uczęszczał do szkoły. Zdobył średnie wykształcenie zakończone maturą. W 1936 roku, w ramach przysposobienia wojskowego w szkole lotniczej w Aleksandrowicach ukończył kurs szybowcowy, a następnie pilota motorowego. W 1938 roku wstąpił do wojska jako ochotnik. Pierwsze kroki skierował do dęblińskiej "szkoły orląt" jednak badania lekarskie wykluczyły go jako kandydata na pilota. Został więc radiotelegrafistą. We wrześniu 1939 roku pełnił służbę radiotelegrafisty przy Kierownictwie Wojskowej Służby Meteorologicznej w bazie 1 Pułku Lotniczego w Warszawie.     
Na rozkaz Dowództwa Lotnictwa wraz grupą lotników przekroczył granicę węgierską 19 września. Internowany znalazł się w obozie w Eger skąd uciekł i przedostał się do Jugosławii, a następnie drogą morską dotarł na początku 1940 roku do Francji. Wstąpił do lotnictwa polskiego tworzonego u boku francuskiego sojusznika. W kwietniu 1940 roku został skierowany do Anglii, gdzie odbył przeszkolenie w specjalności meteorolog. Otrzymał przydział do tworzonego 304 Dywizjonu Bombowego. W styczniu 1942 roku wysłano go na kurs do Meteorological Training School, gdzie uzyskał uprawnienia synoptyka. Powrócił do dywizjonu, w którym ochotniczo odbył kilka lotów przeprowadzając obserwacje meteorologiczne. Zwrócił się z prośbą o przydzielenie do personelu latającego. Przełożeni doceniając jego umiejętności wysłali go na przeszkolenie na pokładowego strzelca - radiotelegrafistę, a następnie bombardiera. Brał udział w patrolach przeciwko niemieckim okrętom podwodnym nad Atlantykiem. Latał w załodze sierżanta pilota Leopolda Matjaszka na Wellingtonie XIV "2P". W nocy 29 stycznia 1944 roku przeżył chwilę grozy gdy ich samolot zaatakował nocny myśliwiec. Na szczęście w porę dostrzegł wroga tylny strzelec i celnie ostrzelał. Za odwagę i męstwo odznaczono go Krzyżem Walecznych. Po odbyciu tury operacyjnej, w maju 1944 roku zgłosił się ochotniczo do 301 Dywizjonu Bombowego - 1586 Eskadry do Zadań Specjalnych. Z włoskiego lotniska Brindisi wykonał szereg lotów operacyjnych ze zrzutami do Albanii, Czechosłowacji, Polski, Grecji i Jugosławii. Podczas jednego z lotów w grudniu 1944 roku wkrótce po starcie w Liberatorze zapalił się prawy silnik i dowódca załogi zadecydował wracać na lotnisko. Należało jednak awaryjnie wyrzucić kontenery z minami i zapalnikami. Ponieważ uszkodzeniu uległa także hydraulika otrzymał polecenie odblokowania awaryjnego wyjścia. Gdy wykonywał polecenie nagle wypadł wraz z pokrywą luku z lądującego samolotu. Ciężko rannego lotnika przewieziono do Polskiego Szpitala Polowego w Cassa Massima. Przebywał tam do maja 1945 roku. Przez kolejne dwa miesiące dochodził do zdrowia i sił.     
W lipcu 1945 roku rozpoczął kurs synoptyka lotniczego przy Brytyjskiej Szkole Meteorologicznej w Londynie. Ukończył go w sierpniu roku następnego.     
W październiku 1946 roku powrócił do kraju. Po krótkim pobycie w Gdańsku udał się do rodzinnego Krakowa. Pracę podjął w krakowskim oddziale PLL "Lot" na stanowisku kontrolera ruchu lotniczego i synoptyka lotniczego. Po reorganizacji cywilnej służby meteorologicznej w 1949 roku został służbowo przeniesiony do Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego. Przez dziesięć lat pracy w Instytucie brał udział w licznych przedsięwzięciach takich, jak m.in. opylanie lasów, fotogrametria i osłona meteorologiczna lotnictwa. W 1959 roku, aby być bliżej latania przeniósł się do Nowego Targu gdzie pełnił obowiązki zawiadowcy lotniska. Stąd służbowo przeniesiono go do Krakowa na lotnisko Czyżyny, gdzie był kontrolerem ruchu lotniczego do czasu zamknięcia lotniska w marcu 1964 roku. Przez krótki okres musiał znaleźć pracę poza lotnictwem - w Akademii Sztuk Pięknych, by ponownie otrzymać zatrudnienie w PLL "Lot" w Krakowie. W 1969 roku został powołany na kierownika krakowskiego oddziału "Lotu", a w latach 1973-1976 jako kierownika ds. handlowo-przewozowych oddelegowano go na placówkę w Mediolanie. Po powrocie do kraju pełnił odpowiedzialne funkcje w krakowskim oddziale PLL "Lot" do emerytury w 1989 roku.     
W uznaniu zasług uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Z lotnictwem nie zerwał kontaktów. Został członkiem Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa działającego przy Aeroklubie Krakowskim. Jednak z wiekiem coraz częściej dawała o sobie znać kontuzja odniesiona w czasie wojny, znacznie ograniczając możliwości poruszania się. Pomimo trudności był w stałej łączności z Klubem i miłośnikami lotnictwa.     
Zmarł w Krakowie 12 stycznia 2005 roku i został pochowany z honorami wojskowymi na krakowskim cmentarzu Rakowice. Podporucznik Stanisław Olejnik był trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Lotniczym, medalem "Za udział w Wojnie Obronnej 1939" oraz angielskimi - Atlantic Star, Defence Medal, Italy Star, War Medal, a także wyróżniany za pracę zawodową w lotnictwie.